Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 44]

Ginds! ginds!

Ginds! ginds!,
waar wind de tong van jute trekt
uit kieren dof van dronken schimmels
weet ik, weet ik jou, Aliesje
en strompel, strompel voort
over schurftige keien waar wind
doorheen rakelt als door de
scheuren in 'n oude vermolmde kever.

Aliesje, uit die vunzige greppel
van de nacht zal ik jou beuren,
jou kussen en kleden,
door vlagen nacht zul jij lopen,
jouw keep geranseld, geroofd door de wind,
jouw haren jankend, snikken
likkend uit holle handjes van de mot.

Maar ginds! ginds!
waar 't krijsen is
't striemen van de nacht
waar de wind jakkert aan de ruiten
waar 'n kat gillend siddert in vlagen wind
dáár, daar zul jij niet blijven
ik kus, kus 't gruizelend kruipen van stenen
in handen die krimpend katten strelen
ik til in hortende omhelzing de warme
vacht van lief en leed aan de borst
die huilt en zingt om waanzin en ellende
waar jij bent, Aliesje
waar de dorre heks van de winter
stuipen telt, waar stervende krekels flakkeren
in de lamp van de immer skeletvillende dood
in die nissen, daar, Aliesje
daar zul jij niet blijven
ik zal 'n suizende sprong voor jou roven

[p. 45]

 

van de mand beurende, nacht telende

 

Dood!