Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 60]

'n Tere kreeft ben je

'n Tere kreeft ben je
die 's nachts krassend met scharen
kruipt
over de schilferige schurftheid
van 't vleermuizenhol: de nacht
druipend in de regen
roekeloos rovend
spinnen bespottend.

En je vergeet
dat je kroop naar mij!

Ik, die m'n matras verscheur
m'n mes plant in 't bruine jute
kraak! kraak! houder van jubelende ratten
jullie die wierookvaten stoken
en gloeiend poken de kille hoektandjes van muizen:
aan 't kruis!

Ik vermoord jullie
omdat ik schreiend van heimwee ben
naar jou.

Dan kan ik wel weer roepen:
‘Hier worden luizen gepijnigd met horlogebanden
hier kent de tor de priester
die geselt met 't kruis van Kristus
en martelt met 't blad van z'n brevier
hier leeft de hond die donkere vogels vangt
die leven onder de rand van de rook
en heksen de wenkbrauwen uitrukt’

[p. 61]

 

maar:

 

waarom? waarom?

 

 

 

Zoek dan toch mij, zoek mij!

 

 

 

Ik ben 't immers

 

die toverkollen bieten voeder

 

die de neusgaten van koeien lik en egels vederlicht begraaf

 

in 't licht spel ik m'n woorden om tot vogels

 

en was hen in 't water

 

d'r knaagt geen kroos aan jouw tepel

 

als ik de wilde haas hoog in 't donker strik en kus

 

d'r dansen muggen in de klem van de donder.

 

 

 

Ik ben 't die wacht op 't schrille knagen

 

van vliegen door oude boeken

 

in 't haar van de musterd

 

ben ik 't dan niet, nee?

 

 

 

Ben ik 't dan niet die kleden gord

 

om de schouders van rupsen stervend in de nacht

 

ben ik 't dan niet die waak over jouw vlinder worden

 

die plassen leegschept en modder van woorden zeef

 

tussen de draden van m'n druipend gedicht

 

roekoekt de uil dan niet onder de vleugellamme muis

 

die spaken opspit

 

voor 't roestig hulpeloos wiel?

 

 

 

Nee, ik ben 't niet

 

ik rafel 't knekelen van beenderen niet uit in

 

de doodkist van de winter

 

ik ontkleed de stuipen niet die kloppen in de kisten

 

die kikkers dompelen onder 't kroos:

 

't zijn de kikkers!! de kikkers!!!

 

 

 

Ik kan 't niet zijn

 

in de holte van m'n schreeuw

[p. 62]

 

in de holte van m'n schreeuw

 

kan ik 't niet zijn.

 

 

 

Ja, in de holte van m'n schreeuw.

 

 

 

In de holte van m'n schreeuw

 

slaapt de dode eekhoorn

 

sloft de oude kater naar z'n bak melk

 

en drinkt niet meer

 

in de holte van m'n schreeuw.

 

 

 

In de holte van m'n schreeuw

 

ben ík 't

 

die om bescherming

 

die om jou roept

 

 

 

Nee, in de holte van m'n schreeuw

 

kan ik 't niet zijn!