Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 81]

Vijf vrolijke wijsjes
zonder notenschrift

[p. 83]

Redengeving

Je bent nog te klein voor je kano
alleen op zee
je zult je boeg kapot varen
op de zon
op de meisjes van koraal
op de bergen vol wormen
die je handen stuk willen lezen.

Daarom
je eet weemoedig van de rotsen
je plukt stenen
verzilvert schubben van vissen
dood in de wind.

Maar wat is beter:

Als 'n schol ruggelings te drijven
in de blikkerende open pan van de zee
als 'n olievlek op wankelend water
of, in de oksel van 'n maannacht,
schreeuwend te vallen als 'n traan
uit 't oog van 'n meeuw
- de mond van de zeester tegemoet
die je vlecht wil kussen -

of:

'n Hoed te vlechten voor de kindse oude man
die bloemen bindt in jouw haar
sombere mijmeringen te plukken
uit de keel van de kolk - zwart, zwart, beneden je
de vacht te kammen van de wind
boven op de ruwe borsten van de berg.

[p. 84]

 

Want wat?

 

als de zomer behoedzaam springt

 

van rug op rug van inktvissen

 

naar onze kust

 

en jou niet meer kent!

 

 

 

In jouw zand paren vogels met vissen

 

knaagt 't gras aan de steen van armoe

 

en ook

 

liggen 'r beenderen van boten

 

te roesten in de rekken van de dood.

 

 

 

Jij

 

jij huilt

 

met je haren in de wind

 

roofzuchtig hunkerend naar geluk

 

naar de wind

 

die jou ontkleden en kussen zal

 

en móet en wíl!