Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 117]

XI

Nog was 't niet genoeg. Dat je dan ook alras op kwam dagen
met maar liefst tweeëndertig secondanten,
regelrechte querulanten, die stuk voor stuk van wanten
wisten, dat paste precies bij die meest krankzinnige vlagen

van vindingrijkheid van jou, niet om te vertéren!
Ik had me dan ook maar amper aan onze schaaktafel gezet
of daar riep 'r een, luidkeels: ‘Hé, jij daar, opgelet!’,
en jij bukte voor die bloempot die aan kwam scheren,

en die mij in 't oog trof; je had met ze afgesproken
mij in de kortst mogelijke tijd uit m'n schaakhol te roken,

me fysiek uit te putten en te verzwakken
waarna jij me, valselijk, in 'n wurgende schaakgreep zou pakken:

‘Ach, waarom mij nou steeds weer die kolen gestoven!,
waarom nu juist ik altijd weer die 'r aan moet geloven!??’