Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 118]

XII

Maar, de onverlaten!, ze hadden zich ook tegen jou gericht.
Daarom: met 'n rapier, 'n raggebol, 'n rijf en 'n musket
hebben we ze, chargerend, buiten de deur gezet
en snel ramen en deuren gebarrikadeerd. Verlicht

haalden we adem, 't zweet was ons uitgebroken,
maar ook nu bleek weer dat jij geen wandaad
ongewroken laat, want in je ijver had je zo'n onverlaat
regelrecht aan je roestig rapier gestoken...

Maar gelukkig had 't sierlijk metaal - hoewel je 'r haal
na haal mee had gegeven - geen al te vitaal

deel geraakt, in 't ziekenhuis werd hij verbonden,
gehecht, bepleisterd en beplakt, de wonden

vielen erg mee, zodat we weer gerust naar huis toe konden:
wat hebben we geravót!, in onze gammele goudgelakte sponde!