Zinne-beelden, oft Adams appel
(1642)–Jan van der Veen–
Auteursrechtvrij
[pagina XVI]
| |
'k Houd dien den Lof-crans waerdt, die gheen Gedicht en dicht
Als 't gheen vermaeck'lijck leert, met nutte soetheydt sticht:
Beyd' heeft het vander Veen in alles uytgericht.
Hoe dat verbooden ooft de werelt most bekoomen,
Dat in dien schoonsten Hof, aen Edens silver-stroomen,
Den Hemel wert tot trots, van d'eerste lien genoomen.
De Gheest van vander Veen heeft sulckx hier af-gebeelt,
En van Pernassi spits soo tref lijck af-ghespeelt;
't Gheen nu de wereldt door gnesonde vruchten teelt.
Die Man verdient den Crans welck onder schijn van jocken,
Is machtigh onse jeught soo nutlijk te verlocken,
Dat die, van sonde-lust tot sonden-haet getrocken.
Haer vuyle vuyl verfoeyt. Die konst is onghemeen
Ick weet in deese konst, ghewis ick weet er gheen
Die met een ernstigh jock, wat wint by vander Veen,
Die Ooft, en rijpe vrucht kan, als een Spiegel, toonen
Het Gros van sonden, die soo diep, laes, in ons woonen;
En hoe wy 't meeste deel noch leven inde boonen.
Wy syn hier sonder pyn in andre lien Persoon.
Ons eyghen snoo bedrijf soo cierelijk ten toon
't Ghewis geparst van schaemt, maeck sich doch eenmael schoon.
Roemwaerde Zielen koomt die hier ter werelt leven,
Derwelcker naem vermach veel eeuwen om te sweven,
Coomt onsen vander Veen verdienden Lof-crans geven.
|
|