|
| |
III. Kruis en Troostgezangen in menigcrley Geestelyke en lichamelyke nooden.
A. Van lyden en droefenisse in 't gemeen.
CXXII Lied.
Voize Lied V, of XLII.
1 Ach God! wat moeit' en bitterheid
Is in dit leven my bereid! Hoe smal hoe moei-
lyk is het pad, Naar d'eindloos zaal'ge
Hemelstad! Hoe lastig is 't voor vleesch en
| |
| |
bloed, Te staan naar 't onverderflyk goed!
2 Waar wend' ik best myn schreden heen?
Tot U o Jesus! U alleen: Gy zyt myn troost,
myn hart vond raed By U, myn hulp en
toeverlaat! Geen mensch heeft ooit ver-
geefs betrouwd, Vergeefs op U in nood
3 Gy zyt die groote Wonderheld: Dus
hebt G' U zelv ons voorgesteld. O won-
dre zaak, nooit meer gehoord! God kwam
| |
| |
gelyk een sterv'ling voort, En voerd' ons,
door Zyn smert en dood, Gansch wonder-
4 Myn Jesus! God en Heer! hoe zoet Is
deez' Uw Naam aan myn gemoed! Wat
droefenis my prang of deer', Uw Zoete
Naam verheugt my meer: Myn smert mag
allerbitterst zyn, Uw troost geeft zachte
5 Of schoon myn lyf en ziel versmacht,
| |
| |
Geef my o Heer! dat ik 't niet acht': Als ik
U heb, heb ik het al, Dat eeuwig my
verkwikken zal. Aan U behoort myn
gansch gestel: Ik vrees geen zonden, dood,
6 Geen beter trouw is hier beneên, Dan by
U Jesus, U alleen: Ik weet dat Gy my
nooit verlaat, Dat Uwe waarheid eeuwig
staat. Gy zyt myn Herder, die my leid En
my behoedt in Eeuwigheid.
| |
| |
7 Myn zielevreugd, myn roem en eer!
Myn Jesus! schat, dien ik begeer! Ik kan
niet melden, wat al zoet Uw Naam ver-
schast aan myn gemoed, Een zoet, dat
yder ondervind, Die recht gelooft en recht
8 Des zeid' ik dikmaal: zoo myn Ziel
Van U geen vreugd' te beurte viel, Wenscht'
ik veel liever naar den dood, Ja dat ik nooit
het licht genoot; Want die U in zyn
| |
| |
hart niet heeft, Is waarlyk dood, terwyl
9 O Jesus, Bruigom my zoo waard! Myn
eenig heil, myn troost op aard! In U
alleen vind myn gemoed Veel meer, dan in
het aardsche goed. Zoo vaak myn Ziel aan
U gedenkt, Voelt zy geen droefheid, die
10 Steun ik op U in tegenspoed, Dan voel
ik vreugd' in myn gemoed; Als ik in noo-
| |
| |
den bid en zing Dan voeld myn Ziel
verademing: Uw Geest getuigt, dat zulks
in my Van 't eeuwig heil de voor-
11 Des volg ik willig U op 't spoor En
draag myn Kruis dit leven door: Myn
God! maak my daar toe bereid, Het
strekt my toch ter Zaligheid: Beschouw
my met een gunstig oog, Dat ik myn loop
| |
| |
12 Leg Gy myn vleesch en bloed aan band:
Behoed my Heer voor zond' en schand!
Doe my geloovig voorwaarts treên, Zoo
leev' en sterv' ik U alleen. Myn troost!
myn Jesus! hoor my nu; Myn Heiland
| |
| |
| |
Bidlied in Zielen angst en kleinmoedigheid.
CXXIII Lied
Voize Lied LXIII.
1 Help my o Heer! ik ben bedolven
Door 't Zondenslyk, aan allen kant: Dreigt
my een berg van woeste golven, Reik my o
Godlyk Lam! de hand. Ik ga te grond,
daar 's niets te hopen: Help my, leer my
| |
| |
2 Help my, of ik moet haast bezwyken: De
Satan prangt my meer en meer: Hoe kan
'k o God! zyn magt ontwyken? Myn Ziel
zygt, door verzoeking, neêr. Hoe klopt
my 't hart! myn handen beeven! Gy weet
3 Schep moed myn Kind, blyf sterk geloo-
ven. Wat klaagt g' uit twyfelmoedigheid?
Wie zal U uit myn handen rooven? Hier,
| |
| |
hier is waare rust bereid: Ik ben Uw Hei-
land; wees te vreede, Wyl Ik des duivels
4 Ja Heer! maar ach! Gy doet my wagten:
Myn vleesch vermag en wint op my: Ik
lig ter neder zonder krachten, Myn Zie-
le schat! ach sta my by! Laat my niet lan-
ger vruchtloos kermen: Wil eindlyk myner
| |
| |
5 Het schynt, als of gy stopt Uw ooren:
Erbarm U toch o Davids Zoon! 'k Laat U
niet los, voor Gy zult hooren, Voor my
Uw hulp met heil bekroon. Help my! 'k zal
aan Uw zyde kleven, Tot Gy m' Uw ze-
6 Gy roept myn Kind' met vuurig smee-
ken Gelyk de Cananeesche Vrouw; Uw
smeekstem doet het hart my breken: 'k Er-
| |
| |
barm my uwer! blyf getrouw: Volhard den
stryd hier voort te zetten, Ik zal in U den
| |
Bidlied om hulpe in den nood.
CXXIV Lied.
Voize Psalm LXXVII.
1 Goedheid nimmer te bezeffen! t' U-
waard zal 'k myn hart verheffen; U roept
myn Ziel achter na, Sla haar bittre klach-
ten gâ. Niemand kent my van myn vrin-
| |
| |
den, Niemand, niemand kan ik vinden,
Die my redd' en sta my by, Eenen vind ik,
2 Gy myn Vader, myn bevryder, Myn
beschermer, myn verblyder, Myn verlos-
ser, en myn man, Die alleen my helpen
kan. Laat Uw Kind Uw hulp ontvangen:
'k Weet geen raad of troost t' erlangen:
Toef niet Heer! my by te staan, Kom, of
| |
| |
3 Zou de Vadermin verdooven? Dit, dit
kan ik nooit gelooven. Neen! Gy blyft
(dus zegt Uw woord) Myn Verlosser van
nu voort: Kom dan haastig, myn Bescher-
mer! Spoed U 't mywaard, myn Ontfer-
mer! Myn Verlosser, draal niet meer. Gy,
Gy leeft noch, Zalig Heer!
4 Heer, myn Herder en myn Voeder,
Trouwe Bond-God, myn Behoeder, Weid
en voed en hoed Gy my, Dat ik eeuwig
| |
| |
d'Uwe zy. Ai! Gy kunt my niet bege-
ven: 'k Zucht naar U toch al myn leven;
Wil niet van my heenen gaan: U kleev'
| |
Troost in 't Lyden.
CXXV Lied.
1 Ach hoe zal ik, Zondaar, 't maken?
Wat is best voor my gedaan? Myn gewisse.
klaagt my aan, Het begint nu op te wa-
ken. Dit 's myn troost die nooit ontvlied
| |
| |
Ik verlaat myn Jesus niet.
2 Dikwils hebben myne zonden Mynen
Jesus zwaar doorgrieft: 'k Weet nochtans,
dat Hy my liest: 'k Heb Hem door Zyn
Gunst gevonden. Al baart my myn schuld
verdriet, Ik verlaat myn Jesus niet.
3 Schoon een storm van tegenheden, Die
Gods Volk te wagten staat, Tegen my aan
't woeden slaat, Tot Hem richt ik myne
schreden: Jesus! in myn Ziel gebied,
| |
| |
Ik verlaat myn Jesus niet.
4 'k Weet wel, dat ons gansche leven
Enkel damp en nevel is, Dat w' elk oo-
genblik gewis Zyn met doodsgevaar om-
geven, En wie weet wat straks geschied'?
Ik verlaat myn Jesus niet.
5 Komt de dood my ylings halen, 'k Word
bevryd van ongeneugt: 'k Rust en wagt op
's Hemels vreugd: 'k Weet, dat Jesus zyne
stralen, In myn donkre grafsteê schiet; Ik
| |
| |
6 'k Zal door zyne kracht herleven; Hy zal my
de Zaligheid, Die Hy my heeft toegezeid, Op
zyn tyd genadig geven, Schoon myn oog eerst
't oordeel ziet, Ik verlaat myn Jesus niet.
7 'k Zal aan U standvastig kleven, Tot ik
aanland in dien oord Daar men gaat door
's Hemelspoort. Laat Uw licht zyn stralen
geven, In myn Ziel Uw heil gebied! Ik
| |
| |
| |
Troost tegen de smaat en verachtinge der waereld.
CXXVI Lied.
Voize Lied V of XLII.
1 Valt my dan noch meer uittestaan?
O Jesus, moet ik met U gaan, Langs
deezen weg, dien Gy woudt treên, Zoo
vol van kruis en tegenheên? Help my dan
dragen, help in nood, Op dat ik leev'
2 't Is ydelheid, al wat men ziet; De
| |
| |
mensch let op het einde niet: Hy leeft
gerust, hoewel de tyd Elk ogenblik daar
heenen glyd. De Zondaar is helaas! zoo
blind, Dat hy in 't kwaad zyn wel-
3 O valsche vreugd! ga heen, 't genot
Van U, is my 't onzaligst lot. O val-
sche lof! verkeerde lust! Ik ben van beter lof
bewust; Schoon die op aard' in schand en
smaat, In haat en bitsen nyd bestaat.
| |
| |
4 Dit is altyd het deel geweest Van
hem, die waarlyk God gevreest En
d'eeuwigheid heeft nagedacht, Die steets
met yver heeft getracht, Om 't beeld van
Jesus zynen Heer Staag te vertoonen meer
5 Wel aan myn Ziel! stel U dit voor!
Dit is het rechte deugden spoor: Gy
moet van yder zyn gehaat; Die U vyan-
dig tegengaat Niet slegts, maar zelfs Uw
| |
| |
naaste bloed Verwydert U van 't hoog-
6 Nu dan myn Ziel! wil rustig treên Door
doornen en door distels heên: Uw Hei-
land ging U lydsaam voor: Hy stierf voor U;
kom volg dit spoor! Vaar voort dan
waereld! haat my vry, Zoo lang 't U wel-
| |
| |
| |
Troostlied wegens de overwinninge over al het Lyden.
CXXVII Lied.
Voize Psalm XLII.
1 Al myn zorgen angst en plagen
Worden eindlyk afgewend: Al dat zuch-
ten, al dat klagen, Dat myn Heer alleen
maar kent, Zal God lof! niet eeuwig zyn:
Neen een staage zonneschyn Zal eens, na
dien regen, blikken, En myn matten Geest
| |
| |
2 't Zaad, dat ik in droefheid zaaide, Zal
ik vrolyk op zien gaan: Hy, die eerst de
distels maaide, Mag zich met de vrucht
verzaên! Als het onweer is bedaard, Is de
lucht weer opgeklaard: Na het kampen,
na het stryden, Komen weder vreugde
3 Als men rozen af wil breken, Is het
billyk, dat men draagt Dat de doorenties
wat steken. Alles gaat, zoo 't God be-
| |
| |
haagt. Hy heeft ons een loon gesteld,
Die, door stryden met geweld, Wordt
verkregen: Zegepralen Moet men, wil
4 Onze weg loopt naar de starren; Maar
men vindt 'er kruissen staan. Niemand moet
hier blyven marren; Schoon hy vaak door
bloed moet gaan. Stryd op stryd is U be-
reid, Op den weg naar d'Eeuwigheid. Die
in Salems muuren woonen, Toonen hunne
| |
| |
5 En voorzeker! alle vroomen Stonden
veele smert ten doel, Eer z' in Sion zyn
gekomen. Hierom staan zy voor den stoel
Van het Lam voor Godes troon Pronkend'
met een eere kroon, Daar hen groene pal-
men sieren, Wyl zy mochten zegevieren.
6 Niets kan Gods besluit verbreken, Het
bestaat in eeuwigheid. Hun, die strydend
niet bezweken, Is de zaligheid bereid, Israël
| |
| |
werd eerst verblyd Met de zege, na den
stryd; Canaän, werdt niet betreden, Eer
men 't oorlog had volstreden.
7 Draag Uw banden, wil dan stryden, O
myn Ziel blyf moedig staan. God zal U
gewis bevryden: 't Onweer is wel ras ge-
daan: Op een fellen donderslag Volgt een
aangename dag; Op den avond volgt de
morgen; Vreugde volgt op angstig zorgen.
| |
| |
| |
C. Bidlied, in Oorlogstyden.
CXXVIII Lied. Voize Psalm XLII.
1 Geef o God! het Land den vreede,
Daar Gy hebt Uw Woord geplant: Deel
ons heil en voorspoed mede: Zegen ons
aan allen kant: Demp het blakend oorlogs-
vuur: Schenk ons vrêe, die eeuwig duur!
Geef dat wy standvastig stryden, En Uw
| |
| |
2 Doe Uw Kerk den vreê beërven, Die
U voor haar Koning houd, Die alleen op
's Heilands sterven, Haare heilverwagting
bouwt. Blyf Gy onze Burgt en rots: Breek
der volkren magt en trots, Die Uw Volk
en Kerk bestryden: Dek ons Heer aan al-
3 Heer! schenk vreed' in alle streeken,
Daar Uw Woord zich heeft verspreid. Laat
dat nimmer ons ontbreeken: Dus wordt
| |
| |
toch Uw lof verbreid. Stuit de dwaal-
leer, die de kracht Van Uw Godlyk
Woord veracht: Laat Uw waarheid ons
verlichten, En Uw Woord Uw Kind'-
4 Heer! geef vreed' in onze tyden, Dat Uw
erv' niet nederstort'! Gy o God! moet voor
ons stryden; Menschen magt schiet veel
te kort. Jesus Christus, Die altyd Onze
Vorst en Veldheer zyt, Stryd voor ons,
| |
| |
Uw bondgenooten Wil den vyant ne-
5 Geef den vreê; spaar onze landen; Zie
hoe fel de vyand woed': Zie hem moor-
den, plundren, branden: Hoor der Zui-
gelingen bloed, Dat om wraak ten He-
mel schreit: Toon Heer! Uw rechtvaar-
digheid: Doe den vyand, voor die
plagen, Zyn verdiende straffe dragen.
6 Schenk ons Heer! den vree van bo-
| |
| |
ven, Die geen booze waereld geeft,
Wyl z', om eer en goed te rooven,
Steets in kryg en onrust leeft. Vreede
Vorst! Genadig Heer! Geeft G' aan ons,
den vreede weer; U, U zullen w' eer
bewyzen, En Uw Naam in vreede
| |
| |
| |
D. Bidgezang, in tyden van pest en doodelyke krankheden.
CXXIX Lied
Voize Lied LXVIII.
1 Rechtvaardig God, wy klagen U, Dat
onze booze daden De rednen zyn, waar-
om wy nu Met straffen zyn beladen,
Waarom het pestvuur hevig brand', En wy
helaas! aan allen kant Dien fellen gloed
2 Uw wraakvuur woed op ons al voort, En
| |
| |
blyft ons steets verteeren, Wyl wy noch
wygren naar Uw Woord Oprecht ons te
bekeeren: Wy hadden lang geen lust daar
aan, En daarom zien w' ons nu versmaân
Van hun, die ons aanschouwen.
3 Men hoord in meenig huis geween: De
lucht weerbaawt van klagen: Men draagt
by hoopen lyken heen, Als waren zy, ver-
slagen: De pest, dat doodlyk gift, o schrik!
Treft veelen in een oogenblik; Geneeskunst
| |
| |
4 Wy komen dus tot U, o Heer! w'Er-
kennen onze zonden: Wy vallen aan Uw
voeten neêr, O Arts! heel onze wonden:
Weer Gy de plagen van ons af: Geef ons
genaê; o God bestraf Bestraf den slaanden
5 Dat ons Uw Gunst o Heer! behoed':
Laat ons voor U noch leven: Zyt Gy
ons deel, ons eenig goed, Wil ons ge-
| |
| |
zondheid geven: Lief ons, als d'appel van
Uw oog, Dat ons Uw heil verzellen moog,
6 Beveel Uw Englen, dat z' ons voort
Op hunne handen dragen: Zoo wandlen
wy hier ongestoord: Zoo zyn wy vry van
plagen. Bewaar ons voor gevaar en nood:
Hoed ons voor een zoo snellen dood, Ons
7 Doch is het, Heer! Uw vrye wil, Dat
| |
| |
wy van d'aarde scheiden: Geef dan, dat
wy gelaten stil Ons tot dien stap bereiden,
En heengaan met verheugden zin: Het ster-
ven is ons toch gewin, Ons die Uw heil
8 Hem, die den Heiland, aan het hout Op
Golgotha geslagen, Met een geloovig oog
beschouwt, Zal het vergiftig knagen Der
schuifelende slang niet schaân, Wyl God
zyn schuld heeft uitgedaan; Hy leeft, al
| |
| |
9 't Is ver het best, om vroeg en spaê In
's Heeren hand te vallen; Hy is bereid, om
Zyn genaê Te schenken aan ons allen.
Maar wee hem! die in 's menschen hand
Zich stelt, hy vind geen onderstand: Hy
vind 'er geen ontferming.
10 Nu Vader! doe, zoo 't U behaagt,
Wy willen 't overgeven: Die 't al toch
aan U overdraagt, Hoeft in geen zorg te
| |
| |
leven. Een kleine musch is weinig waard,
En nochtans valt die niet op aard, Zoo
Gy 't niet wildt gehengen.
11 Gy hebt ons hoofdhair zelfs getelt;
Wie zou U niet vereeren? Al wat Uw
Raad heeft vastgesteld, Moet ons ten bes-
ten keeren. Gy zult Uw kindren, klein
of groot, Hun leven lang, tot in den dood,
Het best' en zaligst' schenken.
12 Sta hen o Heer! genadig by, Die reets
| |
| |
door smert versmachten: Dat 't waar ge-
loov toch by hen zy: Laat hen dan lyd-
zaam wagten Op U genaê, die hen ge-
wis Verlossen zal van droefenis: Wat hen
13 God Vader, Zoon, en Heil'ge Geest,
Die Gy van allen tyden Een sterkt' en toe-
vlucht zyt geweest, In 't allerbitterst lyden,
Help ons ook, uit barmhartigheid, Op dat Uw
lof hier zy verbreid, Voor all Uw Gunstbewyzen.
| |
| |
| |
Bidlied om Vreede, goed Weeder, Regen en Zonneschyn.
CXXX Lied.
Voize Lied XXXI of LXXVI.
1 O Vader aller vroomen! Uw Naam
ontvang steets eer, Geef dat Uw Ryk
moog komen, Uw wil geschied', o Heer!
Geef brood; vergeef de zonden: Weer af
verzoekings stonden: Red ons van 's boo-
| |
| |
| |
Om Vruchtbaren Regen.
2 Geef 't Land Uw Gunst te smaken, En
maak 't geploegde nat; Wil 't week en
vruchtbaar maken Uit Uwen waterschat,
Op dat het vrucht moog geven Tot nood-
druft voor dit leven: Wy zullen dankbaar zyn.
| |
Om Zonneschyn.
3 Schiet warme Zonnestralen Op 't zwan-
ger Aardryk neêr; Doe geenen regen dalen,
Die onze vruchten deer', Op dat w' ons
| |
| |
mogen laven, En U voor Uwe gaven,
| |
By Donderslagen.
4 O Heer! wil voor ons waken; Zyt ons
een vaste muur, Wanneer de Donders
kraken, Als 't gloeit van Bliksem vuur:
Wil ons Uw Gunst vereeren; Laat ons Uw
vuur niet deeren; Wend 't onweer van ons af.
| |
Om Vreede.
5 O God geef uit genade Den vreed' in
| |
| |
onzen tyd: Dat ons geen vyand schade:
Verjaag hem uit den stryd: Versmeed de
felle klingen Ten dienst der Veldelingen:
|
|
Auteursrechtvrij
