VVoudt van vvonderlicke sinne-fabulen der dieren

Regelnummers proza verbergen

[p. B4v]

II. Van den Arent, en de Slack. aant.

Den ghenen die soeckt, al te hooch te vlieghen,
Sietmen sich dick door lagher val bedrieghen.

Te kruypen soo by d'aerd', het overmaten quelde

De Slack, en milt belooft veel wonders aen den gheen,

Die hem van d'Aerde op ten Hemel voerden heen,

Ia meerder, dat van hem hy sich als dienaer stelden.

Den Arent dacht, (die ’t hoort) dat hy hem sou verghelden,

Verheft hem fluckx, na wensch, tot in ’t ghewolck, verheucht,

Hy dacht dat desen staet, hem was veel meer gheneucht,

Dan soo te kruypen slecht in d'Eensaem laghe Velden.

De Slack hooch in de Lucht, die leyt een vrolick leven,

En meynden nimmer weer te komen op der Aert:

Maer doen den Arent sprack, betaelt my metter vaert,

Na u beloft', eer ick tot toorn word' ghedreven.

VVaer door de Slack, bevreest, den Arent badt met beven,

Van hem te schelden quijt, die hem heeft al verstoort

Tusschen sijn klauwen wreet, gram-moedelick vermoort:

Dus niemant looft het gheen hy nimmer en kan gheven.

Soo even sulck gheval den Mensche sal beproeven,

Die, door eer-sucht, altijt vervolcht den hoochsten staet,

VViens dwase lust sich niet door reden temmen laet,

Onspoet sal sulck een Ziel ghestadelick bedroeven.

Maer die in sijn beroep, wel wijs hem kan vernoeghen,

En danckbaer looft den Heer, van 't gheen dat hy hem gheeft:

Dees met een hert verheucht in soete ruste leeft,

Maer by de hoovaerdy sal d'ongheluck sich voeghen.

Den ghenen die vernoecht, is met sijn Ampt te vreden,

En niet door hoovaerdy de hoocheyt soeckt te seer,

Dees steets vol deuchd' en goet, men bloeyen siet in Eer:

Maer smadich eyndt de ghen' die lieft d'hoovaerdicheden.

[p. B5r]

 

Hoochmoedich Mal, komt voor den Val.

Cvspinianvs.

1IVstiniano den tweeden, is’t aldus gegaen; Als hy uyt 2 het Roomsche Rijck verjaecht, ende gantsch 3 vernedert was; soo heeft hy Trebellium, den Koninck 4 in Bulgaria, versocht, ende instantelick ghebeden, 5 dat hy hem wilde weder in sijn Rijck helpen, soo 6 wilde hy hem daer voor met groot ghelt en goedt 7 vereeren. Trebellius, op dat versoeck, dede sijn best, 8 soo met volck, als met ghelt; dien volghende dat hy 9 behielt de overwinninge, ende bracht Justinianum 10 wederom aen de Keyserlicke Staet: over sulckx 11 begheerde daerom het beloofde ghelt. Maer, als 12 Justinianus sijn belofte niet heeft na-ghekomen, soo 13 greep Trebellius hem onverwacht aen, ende nam hem 14 sijn ghelt, en landt, en eer, en goedt, en ’t gheheel 15 ‘Keyserdom. Daerom seytmen te recht, dit spreeck-16woort; Belofte maeckt schult. Veel beloven, en 17 weynich geven, is een smaet voor de Wysen, ende 18 een vreucht voor de Sotten.

Die dwaelt, die daelt.

[p. B5v]

Arent, ende Sleck.

EEn traghe Sleck, vol dwase lust,
Verdwaelt, en stijcht, en schout de rust;
Ootmoedich sy den Arent bat
Met soet ghesmeeck, en schijn van schat.
Den Arent, die na hoocheyt siet,
Ontseyt de Sleck haer bede niet,
En neemt het Dier met snelle vlucht,
Swiert, heen en weer, door ruyme Lucht:
Vertoont, de Sleck, en kleyn, en groot,
Van boven na der Aerden kloot.
Ten laetsten eyscht den Arent loon,
Het slyme-Beest heeft niet gheboon;
Dies is het Huys en Sleck verplet.
‘Hooveerdich zijn, doet groot belet!
‘VVie tracht na macht, en kracht, en pracht,
‘Die maelt, die dwaelt, die daelt onsacht.

Alwaer een slechten Quant, in pracht, te moedich klimt;
Sijn hoocheyt maeckt hem dwaes, sijn laecheyt hem beschimt.

Die Stijcht, die Sijcht.

[p. B6r]

Hoochmoedich Mal, komt voor den Val.
VVie hem te seer verheft, sal vernedert vvorden.