Het huis ten einde

[p. 104]

Van archetypen

Archetypen zijn brood en wijn
ze zouden bloed en merg zijn
als ze niet licht
en duisternis waren.
En woorden zoeken wij die
een aanschijn scheppen
en metaforen die van aanschijn
tot aanschijn het licht van
herkenning de diepste grond
verlenen: lenen van eeuwige
leenroerigheid (ach eeuwig,
woord zonder gelaat van
melaatsheid weggevreten,
woord van gemis aan geloof,
zonsverduistering zonder schaduw
van enig hemellichaam, - ach hemel,
archetype waarin geen leven zelf
vervalt tenzij verder ons voorbij dan
de tijd der trilobieten, - ach tijd,
nergens sluitend alibi voor
een eigen dood) waarom
het heerlijk op de Thabor was
op Patmos ook waar archetypen
als vliegende planten bloeiden.

Zo ben ik heden ongeduldig om
mijn dood herkenbaar te weten,
zodat ik u, mijn onverhoorde vrouw,
nu niet herkennen kan.