Magnetisch veld

[p. 80]

Pandoradoos

Gij slaapt in de cel van de zondag met
asbesten middaglichtval om de bomen.
Het regent loodrecht om uw hoge bed:
geen droom kan hier u schielijk overkomen.

Toch is de disroos nog vroeg-herfstlijk warm
en uw pandoradoos nog even glanzend open.
Een winterwassenaar is als uw open arm
en alle uren uw ontvlamde hand ontlopen

erkennen nog de weg niet naar de nacht
die niet uit dag ontstaat. De huizen dalen
tot alle wegen waterhelder zijn. Ik wacht
en hoor het scherp verwijt der nachtegalen

als schubben van vervluchtigend metaal
verklonken toen wij lang te Lindos waren
tussen de bodemnaakte zuilen, andermaal
te Kàmiros en waar de vlinders paren

te Jàlysos. Op een ontkleurde schaal
van schaduw brandt het schuim der ijle jaren.