De figuren van de sarkofaag

[p. 33]

Arbeid

Iedre dag wordt met de wijn
Van mijn werk opnieuw gevuld.
Uren die ik noode duld
Zijn die leeg van arbeid zijn.

Maar hoe zal ik u bepalen,
Vreemde, die ik arbeid noem,
Eendre, die bij elk herhalen
In me ontbloeit als andre bloem.

Soms als ik bij nacht ontwaak
Toont gij me uw voltooide taak,
En ik wist dat gij mij riept,
Gij die schijnbaar in mij sliept.

Dan weer als ik doelloos weef
Schiet uw vonkelende vinger
Beelden door mijn war geslinger
En dan voel ik dat ik leef.

Nimmer, nimmer laat gij af,
Die mijn oogen, lippen, handen,
Uit zichzelve week en laf,
Van uw wil en drift doet branden.

Die tot iedre daad gereed
Te ieder uur haar teekning weet,
En die diep weet in te groeven,
Juist waar wij haar meest behoeven.

[p. 34]

 

Ach, dat gij een god zijt, waarlijk,

 

Die u kennen zien het klaarlijk.

 

Ik, tot aan mijn dood, zal buigen

 

En uw heerlijkheid getuigen.