De kristaltwijg

[p. 99]

IX

De dag is altijd zacht voor mij
Die voor hem opensta -
De zoete winden slurp ik in
Den nevel ik benij.

Want uit zijn witte dampen wolkt
Het landschap schoon hervoor,
Totdat geboomte en dorp en zon
Weg in zijn warling kolkt.

En elke dag die 't hart verzelt
Leeft in mijn droomen na,
Herrijst uit droom, een nieuwe dag,
Die tijd noch uren telt.