De kristaltwijg

[p. 100]

X

Mijn dagen leven in me: ik weet
Dat ik niet anders kan
Dan loopen in hun zalig licht
Ontdaan van tijdlijk leed.

Mijn Stad, mijn Wereld blinken daar,
Een burger ben ik er,
De wouden strekken hoog en breed,
De daken koeplen klaar.

En elk die in dien dag bestaat,
En wandelt in dat rijk,
Dien ken 'k, ook in dit aardsche land
Dat wankt en ondergaat.