'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 101]

4

Kom, laote v'r nao ónder goon, dach 'r, want heij weur 'ch mer sentimenteel.

Wat waos dat euverigens 'n verrassing gewees um dao in de Sint Bernardusstraot Penny tege 't lief te loupe... zoe mer vis-è-vis mèt häör te zitte aon e täöfelke, in 'ne café!

Mèt e bitsje funkele kraog 'r 't vuur weer good op gaank. H'r staok e sigrètsje op.

Touvallig (meh wat hèt Touval?) had 't de lèste daog nogal geónweerd. Jao, venach waos 't e zwoer noedweer gewees mèt väöl bliksem en hel dondersleeg.

Tant Yvonne had 'm dat vertèld, want heer had netuurlik weer niks devaan gemèrk. 't Waos sjus of heer daan pas ech vas sleep, ouch al klètterde de rege tege de vinster en op de panne vaan 't daak; al woort de loedzwarte nach ope gerete door steekvlamme; al veel d'n eine slaag euver d'n aandere..... heer sleep!

Mesjien waos 't door d'n Ozon in de loch; mesjien waos 't e proces boedoor 'r opgelaoje woort; meh 's mörgens es heer opstónd veulde 'r z'ch wie nuij.

Dat had 'r venmörge ouch gehad en z'ne gansen daag waos good gewees. Nörgens had 'r z'ch dik euver hove te make; alles had 'r op 'n röstige, bedaarde meneer gedoon.

H'r had väöl kinne lache; jao, in alles had 'r plezeer gehad. Toen 'r trökkaom oet de stad, had 'r op z'ne fiets langs de Maosboulevard dat leedsje gezónge: Who will buy this wonderful feeling!

Jao, dao is get mèt ónweer, dach 'r, get hiel apaarts. Get wat lestig ónder wäörd is te bringe: 'n óntlaojing, meh vaan wat? Heer had ins e book geleze vaan Arthur Koestler euver

[p. 102]

humor. Dee sjrijf tot humor óntsteit es d'r ne vónk euversprink vaan 't ein bewösziensniveau nao 't aander. Die twie zien in weze gans versjèllend, meh örgens rake ze z'ch zjus evekes of zjus nog neet! Meh daan vluig dee vónk! En daan móste lache ofste wèls of neet. De sjrijver heet zoe sjoen veurbeeld: 'ne Prins moot z'n liefwach inspektere; ónder de nuij recrute zuut 'r 'ne soldaot dee sprekend op häöm liek (esof 'r veur de spiegel steit!). Heer sjrik en vraog aon dee maan of zien Ma mesjien vreuger aon 't Hof heet gewèrk. ‘Nein’, zeet dee, ‘meh m'ne Pa wel!’

Noe is 't bekind, dach Charles, tot ónweer ouch kump vaanwege de spanningsversjèlle in lochlaoge..... Zou 't mesjien zien tot de netuur ouch 'n meneer vaan lache heet? Is 't zoeget wie 't Homerisch gelach vaan de Gode op d'n Olumpos?

't Had ouch geónweerd in de nach (in negetienzèsenveertig) wie 'r waos opgestande, e bitsje later es aanders (want 'r had e paar daog vrij) meh toch vreug genóg um hiel get mèt deen daag te kinne doen.

Heet zaog de loch zoe klaor, de dake fris gewasse! Veur 't ope vinster zóng 'r 'nen aria en 'r góng z'ch ins lekker wasse en sjere, zuver lievend aontrèkke; 'r waos gans nuij. Gein karvat wou 'r drage, nein, heer leet de bovenste knuipkes vaan z'n humme ope en vawde de kraag euver ze jeske.

Eigelik zou 'r e sjoen vlot pak wèlle höbbe, meh dao had 'r 't geld neet veur. Dat kaom later wel ins.

Heer tèlde z'n cent: viefentwintig.... nou jeh, bijnao daartig gölde; dao zou 'r toch genóg mèt höbbe.

Meh neet in Sittard blieve, nein, heer zou z'n vrun opzeuke, op z'n mins André, dee 'r alweer 'nen tied neet gezeen had. Meh ouch dao waos 'r neet mèt gepresseerd.

Heer zou wel nao Mestreech goon, meh mèt 'ne groete, sjoenen umweeg. Ins nao de Maos wou 'r, op 'n plaots boe 'r nog

[p. 103]

noets waos gewees. Örgens dao in 't weste mós de Maos ligge: dat breid, wèld water! Gans get aanders es die smerige keutelebeek!

Bij z'n óntbijt zat 'r de radio aon. Mevrouw Swiebers, z'n hospita, waos aon 't aofwasse en aon 't knotere. Die had noets gooj zin in de mörge; daan had ze 't altied euver ‘miene maan, zaliger’; dao mós 'r veural gein notitie vaan numme.

Bij z'n tas koffie hoort 'r 't orkes vaan Tommy Dorsy speule: On the sunny side of the street!

't Waos of 'r 't noets ieder had gehuurd.... en ouch waos 't..... (Jao dat waos vreemp!) of 't bleef dore, bleef doorgoon.

H'r waos de straot opgegaange zónder gabardine, zónder fiets; h'r wou hielemaol gein bagage.

Mèt groete passe, meh toch in e röstig tempo, leep 'r nao de Statie. Dao zaog 'r 'n bös stoon. De eindbestumming leet 'm kaajd: heer had op 't bördsje zien stoon: Berg a/d Maas. Dat mós 'r höbbe: dao koch 'r ze keertsje veur.

De bös waos nog leeg en 'r kós 't bèste pläötske oetzeuke, bij e räömke. Obbins dach 'r aon Nès, umtot heer häör ins nao de Statie (in Mestreech) had gebrach en aofsjeid had genome.... noe wis 'r tot 'r vendaog op weeg waos nao 'n vrow!

Heer woort d'r gans werm vaan, meh 't waos gein zwoer passie deze kier; neet wie 'n hand op z'n stroot.... 't Waos 'n wermde die 'm vrij maakde; 'n hierlikke anticipatie boe 'r z'ch aon euver gaof, zoetot 'r stèllekes in z'n voes zaot te lache en nog neet ins mèrkde tot aander lui instapde en de bös z'ch völde en langzaam begós op te trèkke.

Toen bedach 'r mèt sjrik tot 'r mesjien wel de verkierde kant oet góng, want wie zou 'r in Berg a/d Maas 'n vrow vinde? Meh d'r waos niks aon te doen; heer zou z'ch mer aon 't Lot euverlievere; laot dat Lot mer gewere.

Veur häöm zaote vrowlui vaan zoe um en naobij de veertig (boerinne, dach 'r), die al vreug get inkoupe hadde gedoon

[p. 104]

en noe drök bezig waore mèt 'ne lap stof te bekieke. 't Waos 'ne coupon, zagte ze, meh ze kóste d'r hiel get sjoens vaan make, zagte ze, want heij zit e bluuske in, zagte ze, en vaan wat euverblijf nog e net rökske, dachte ze.

Is 't neet mèrkwierdig, dach 'r tot 'ne kunsteneer 't al zuut zitte in 't groof materiaol? Milo zaog Venus zitte in 'ne blok marmer, al mós ze 't daan ouch zónder erm en bein doen? Weijerop zaot e joonk meitske. Ze waos toch al neet sjoen, mèt al die puiskes op 'r snoets (en ze zaog d'r ouch neet al te slum oet), meh dat kauwgum knawwele maakde 't niks beter. Dat snuutske had euverigens get bekinds. Die meid vaan André had zoe 'n uterlik e paar jaor geleije, veurtot ze z'ch begós op te make mèt rouges en crèmes en vuurroeje lippestif. Die had get hiel geraffineerds gekrege; me mós die vampier noe zien.