'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 160]

3

Nog altied veel de rege en Charles begós get te verkliemere. Aon de kant vaan 't Peshoes sloog de rege nao binne en waos de moer naat. Ouch langs de plafong siepelde get water. Mèt die row, ónregelmaotige stein en 't voch op de moer kós 'r z'ch verbele tot 'r weer in deen tunnel waos.

Ze waore deen tunnel aon 't baore door 'ne berg, die groetendeils oet graniete rotse bestónd. Vaan beidskante woort gegraove en ederen daag kaome ze zoe'n twelf tot vieftien meter weijer. Òngeveer in 't midde vaan de berg zouwe de twie ploge z'ch treffe. De zoeväölste succesvolle doorbraok, alweer 'ne mijlpaol!

't Góng Charles allemaol e bitsje te vlot: de maotsjappij dach aon de stökskes in de gezèt de manslui verwachde 'ne groete premie; aon veiligheid woort neet zoe väöl gedach. En dat waos zjus zien taak!

Heer laog daan ouch euverhoup mèt de groete baze vaan 't project, die 'm ónder z'n neus wreve tot 't mèt dat óngevalle-percentage neet zoe slech waos: mer einen doeje op gemiddeld anderhalve kilometer.

De wèrklui voonte 'm 'ne bemeujal, 'nen ambrasmeker.

't Waore neet zoezier óngeltökke mèt springstoffe: dao waore ze es d'n doed veur. Meh lui woorte getroffe door vallende stein, want al stiepde ze de plafongs nog zoe lekuur, dao liet altied wel ins get los en mèt zoe'nen helm kinste neet alles opvaange.

Ouch woort al ins 'ne vent verpletterd tósse twie ‘mucktrucks’; dat zien die zwoer wagele, die euver rails loupe um 't puin boete d'n tunnel te bringe. En daan die stom óngelökskes, dieste altied höbs mèt stoer kerels, veural umtot 't dao zoe'n babylonische spraokverwarring waos mèt Grieke en

[p. 161]

Italiane, Joegoslaviërs, Pruse en Pole en wat neet mie. Mer e gelök tot Charles versjèllende taole kós spreke; zjus daoveur hadde ze häöm veur dat werk wèlle höbbe.

Op zekeren daag waore ze bezig mèt 't inzètte vaan 'n nuij baor. Dao kump'n zwoer óntploffing vaan d'n aandere kant, want ze waore nog mer zoe'n twintig meter vaan 't punt vaan doorbraok en iersdaogs zou de lèste sjeut gelos weure.

De sjók vaan de óntploffing rolde door de berg en obbins zaoge ze de plafong achter z'ch loslaote. Kabels knapde, 't leech veel oet.

Toen 't gerommel veurbij waos, maakde Charles z'n groete batterijlamp aon. Ze waore allemaol veilig, meh d'n tunnel achter hun waos geblokkeerd.

'n Groete consternatie braok oet. 'nen Italiaan waos al aon 't keke vaan ‘Mamma mia!’ en woort hysterisch. Meh ouch de aandere begóste te vloke of te kriete. Allein 'nen dikke Duitser, 'ne blónde reus oet Beieren, zag niks; meh h'r zwètde tot 't water mèt sträölkes langs ze zwart geziech aofleep en zaot te prevele mèt 'ne roezekrans in z'n hand. 't Waore neet dezelfde lui, dieste op zaoterdagaovend in de cantien mètmaaks, es ze zinge en drinke en allerlei fratse oethole.

Charles had zelf ouch op z'n mins e kerteerke nudig um vaan 't razele te bekoume. Heer dach aon Miep en aon de kinder en aon Penny. Heer dach: heij geiste daan.

Heer leet 't leech vaan z'n lamp sjijne euver dee berg rotsblokke en puin vaan de instorting. Volgens zien berekening kós de lèste vaan die ‘mucktrucks’ neet wied weg zien, want heij staoke de rails nog oet. De wagele zien oersterk, dach 'r, die kinne hiel get höbbe: iech kin m'ch neet veurstèlle tot die gans op 'ne knap ligge. Daan weijer zou d'r 'ne ganse trein vaan die wagele stoon, aoneingekoppeld. Wee wèt, dach 'r, mesjien wel tot veurbij 't puin. Es ze noe ins ónder die wagele door kóste kroepe!

[p. 162]

't Doorde toch e paar ore, veurtot ze d'n ierste truck vrij hadde. 't Waos ouch zwoer werk um mèt e wrikiezer al die groete stökker los te wèrke, want 't mós veurziechtig gebäöre en ze móste aldoor op de plafong lètte.

Die opening ónder de wagele veel nogal mèt en Charles besloot tot ze mèt z'n twieje tegeliek ónder de boek vaan die trucks zouwe doorkroepe; heer veurop aon de linkerkant, Kurt, deen dikke Pruus, rechs. 't Veel geweldig mèt: heij en dao móste get klein blokke opzij wèrke, veural bij de koppelinge. Meh Charles had good geraoje: ze hadde 'nen tunnel in 'nen tunnel.

Zoe waore ze op e vrij stök gekoume; e gelök, want heij heel die rij vaan wagele zjus op. 't Waos 'n ope ruimte vaan mesjien twelf meter en dao laog alweer zoe'ne berg rotsblokke en puin. Iers sloog de sjrik hun um 't hart, want ze dachte tot 't allemaol veur niks waos gewees. Meh toen hoorte ze tot aon d'n aandere kant vaan deen houp drök gewèrrek woort, mèt groete apparate nog wel.

Wie ze boete kaome, stóonte ze mèt hun ouge te knippere tege 't fel leech vaan de sjienwerpers en de flitslampe vaan fotografe. Speciaal verslaaggevers waore dao: bekinde umropers vaan d'n tèllevisie! Netuurlik ouch de groete baze, die veur de microfoon zagte tot ze daankbaar waore mèt dee goojen aofloup.

Miep waos al aon d'n tèllefoon en vertèlde mèt traone in 'r stum tot de kinder zoe gruuts waore um hunne Pa mèt dat zwart geziech en die witte ouge op t.v. te zien. Veural deen helm had zoe'nen indrök op ze gemaak!

Heer moch 'nen daag nao hoes en 't waos good. Ze hadde z'ch gepuund en same gekrete. Al waos 't midden op d'n daag, ze móste nao bèd en 't had mer e paar seconde gedoord, veurtot ze alletwie mèt ein fel flits opgebrand woorte, wie door 'ne bliksem getroffe.

[p. 163]

Waos dat noe touval (alweer?) tot dee late bliksem de buurt opliechde? Op ze nètvlees stoonte de trappe gebrand, die op Slevrouwewal oetkoume: e stökske naobove, daan e rech stök, daan weer naobove. Ging 't zoe ouch mer in 't leve.

Deezelfde middag stoont de Kozak veur de deur. Ze hadde 'm z'ne congé gegeve en 'r vroog um raod en veurspraok.

Charles sjreef e klein recommandatiebreefke ‘To Whom It May Concern’, meh dat waos 'm neet genóg. Heer verwachde boter bij de vès, zag 'r en heer haolde 'ne breef oet z'n portefeuille. 't Handsjrif waos bekind.

't Gerammel vaan teskes in de keuke beteikende tot Miep klaor waos mèt de koffie.

Charles keek opzij, esof 'r mós naodinke.....

Toen mèt eine grej had 'r dee breef te graze en mèt twie passe waos 'r bij de kachel, had 't deurke ope en goejde de breef op de gleujende as.

Zoe waos de situatie wie Miep binne kaom: 't deurke vaan de kachel waos nog ope en de vlamme sloge d'roet en die twie kerels zaote tegeneuverein esof ze z'ch nao de stroot wouwe vlege. Ze snakde allebei nao aosem en Charles kós mer mèt meujte oetbringe: ‘Laat die koffie maar, meneer gaat al!’ 't Waos e gelök tot dee vent vaan puur gif gei verstendig woord kós oetbringe. Heer dreigde nog get en sjöddelde mèt z'n voes, maakde toen 'n euverdreve buiging veur Miep en vertrok.

En heer mer oetlègge, tot dee Kozak 'm had wèlle chantere mèt e stök, dat 'r sjijns oet z'ne bureau had geklajd.

Wat veur stök? wou Miep wete.

Och, noe mós 'r nog miejer leuges aonein breije..... Get euver 't werk.....e rapport dat 'r had wèlle sjrieve.... of wel gesjreve had meh noets versjik - godzijdaank - umtot 'r z'chzelf en aandere demèt sjaoj gedoon zou höbbe.

[p. 164]

Zie wis tot 'r neet de woerheid spraok; bij häör kós 'r noets lege. Ze leet 't mer zitte en zag get vaan: ‘Jullie mannen onder mekaar zijn erger dan ouwe wijven!’

Pas wie 'r trök in 't kamp waos, dröng 't tot 'm door wat 'r gedoon had. Heer had 'ne breef vaan Penny verbrand, zónder 'm ope te make en te leze; zelfs 't adres had 'r neet gezeen of de stempel. Allein wis 'r tot 't nederlandse poszegels waore.

Obbenuijts probeerde 'r 't mèt 'ne breef aon Visé. Dee veurige breef, dee trök waos gekoume, staok 'r debij. Die dikke envelop kraog 'r 'n week of veer later trök via de penningmeister vaan de vèsclub, dee touvallig in de buurt kaom vèsse in ein vaan die sjoen bergbeekskes. Bijnao had 'r 'm aon Miep gegeve, zag 'r, meh heer bedach nog zjus op tied tot dee breef geadresseerd waos aon Mme P.H.M. Coomans En Personne en ouch tot Charles es aofzender neet ze hoesadres had gegeve.