Meh, nao 't ete zaog 'r tot z'n verbazing tot ze allemaol roukde: eine zaot groete dikke sigrètte te make vaan twie samegeplakde vloejtjes; zoe'n sigrèt woort aongestoke en ging vaan hand tot hand, vaan mónd tot mónd. Ederein zoekde of ze leve devaan aofhóng en bleef achterhawwe, tot 'r bijnao barsde. ‘Och, och, dat is good!’, zagte ze daan, ‘de kins wel zien tot d'r niks geit bove eige teelt!’
Ze waore allemaol zoe plezerig en hadde zoe'n consideratie veur ederein.
Heer had ouch mètgezoek aon die marijuanasigrèt (jao, dat had 'r begrepe) en gedach tot 't wel neet lekker smaakde, meh allè, 't waos te doen. Toen 'r e paar vaan die rundsjes had mètgemaak, staok 'r ein vaan z'n eige sigrètte op. Mieljaar! Wat smaakde dat gemein.
De jong vrow, die neve 'm zaot en dat vies geziech zaog, mós lache: ‘Noe zuuste pas wat veur rotzooi deen tobbac is!’, zag ze; ‘D'ne smaak is al verbeterd, wach mer op de res.’
Ze späölde ein vaan zien plate. 't Waos 'n aofgedrejd pleetsje vaan 't Modern Jazz Quartet, meh heer kós 't neet trök: nog noets had 'r zoe intens nao de prestaties vaan de aofzunderlikke muzikante geluusterd. Noe zag 'r tege z'chzelf: móste dee piano hure.... wie lekker späöls.... en die bas daoachter.... dat höb 'ch nog nets opgemèrk. En 't waos sjus of d'r gein ind aon kaom: 't bleef dore.
Ze vertèlde z'ch moppe ónderein, of eigelik waore 't neet ins echte moppe; 't waos zjus of alles wat d'r gezag woort lollig bedoeld waos en zoe ouch euverkaom.
Later woorte ze get röstiger. D'r waore 'rs versjèllende laankoet op de grónd goon ligge. Eine stónd op z'ne kop in d'n hook. Ze späölde de Zevende vaan Beethoven. 't Waos Charles esof 'r door de grónd ging. Heer voolt sjevraoje opkoume en wis tot d'r vunkskes oet ze gans lichaam straolde. 't Waos of ederein in dat gezèlsjap diezelfde sjevraoje
Auteursrechtelijk beschermd