'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 203]

15

D'n heerd waos gans oet, meh 't had wienig zin um dat vuur aon te hawwe. H'r wou allein nog get meziek opzètte en naodinke. E stökske meziek vaan Keith Jarrett waos good um röstig bij te weure, dach 'r. Meh 'r had de cassèttes weer ins doorein gegoejd en wat 'r hoort waos ‘Das Musikalische Opfer’ vaan Johann Sebastian. Ouch good!

Heer maakde dee Penguin Classic ope bij 't lempke aon de moer: 't veel ope bij de passage vaan de veurspelling die Odysseus te hure krijg in d'n ónderwereld. 't Woort 'm get wazig veur z'n ouge, want 'r waos meu en de lètters get erg klein.

Jao, Odysseus, de zals trôk koume in Ithaca, meh de zals mèt e vreemp sjeep zien, want de bis allein euvergebleve. Daan zalste d'ch mote óntdoen vaan al die ‘vrijers’ vaan Penelope. En daan zalste nog weijer mote, nog mie avonture mètmake. De zals bij e volk koume, boe ze 't zaajt bij 't ete neet kinne, boe ze gei benöl höbbe vaan sjepe en zie. Daan zalste e teike kriege: dao zal iemand spreke vaan de wan dieste op d'n sjouwers dreugs en daan wètste totste d'ch gereid mós make veur 't groet offer.... trökgoon nao hoes veur 'ne röstige awwe daag..... offers bringe aon al de ónsterfelikke, en deze kier in de zjuste volgorde.....

Is 't noe neet touvallig tot 'ch noe - p'r óngelök - die meziek vaan Bach höb opgezat? dach Charles, Das Musikalische Opfer?

't Is zoe prachtig, die serie vaan improvisaties op 'n thema vaan Frederik de Grote. Wie kin me noe zègge, tot de samestèlling bónt en wisselvallig is? De componis moot gedach höbbe aon dat ierste offer vaan 't aajd tèstamint.

Bij 't luustere nao de meziek zuuste veur d'ne geis dat offer vaan Kaïn: bieste die geslach zien, blood en vleis dat z'ch

[p. 204]

krónkelt en sjnèrk en stink... de rouk drejt z'ch in dikke vèttige knuip en wèl neet opstijge.... Daan kump 't offer vaan Abel, dee de vröchte vaan ze land gief, vaan z'n touwijding veur de plante, d'n drek ónder z'n negel, 't zweit op ze geziech; dat weurd aongenome -'t bevèlt God - de rouk stijg naobove en los z'ch op in fien spiräölkes.... in dee blauwen hiemel. Wat sjoen, dach Charles, wat alieuwetig sjoen!

D'n tied vaan offers bringe? Noe is 't zoe wied.....

Liebe üben, zónder iers te doen wat iers gevraog weurd: nämlich Gottes Wort halten.... deen tied is veurbij. Noe moot 't allemaol gebäöre in de zjuste volgorde.... en veural neet vergete demütig te zien.

Dat Liebe üben waos noets lestig gewees: heer heel vaan 't leve, vaan alles, vaan ederein.

Vaan Tant Yvonne, zjus zoeväöl es vaan Penny (zij 't op 'n aander meneer). Vaan Nèske (dèstieds) vaan Suzanne en vaan Erica; jao zelfs dee stomme Kozak, want ze hadde 'm allemaol op weeg geholpe, of neet soms?

En vaan Miep? Jao, vaan häör heel 'r hiel väöl, al waos 'r bedreuf tot ze häöm neet kós vergeve en 't neet good wou make. 't Zou toch zoe sjoen kinne zien.

Meh 't maakde häöm neet bitter - noe neet mie - al vónd 'r 't jaomer (veur häörzelf) tot ze 't noets had kinne begriepe, tot heer dat allemaol zoe had mote doen; zoe wienig käös had 'r gehad.

En Penny! Wat had ze toch veur mèt dat stom peerdsje?

Nein, dach 'r, ze heet daomèt neet wèlle oetdrökke tot 'ch mer 'n marionèt bin.... Ze heet m'ch d'raon wèlle herinnere tot es 'ch binne häör veste wèl dringe, 'ch wel ins get mie maag prestere en zoe noe en daan ins e gediechske sjrieve. Tot 'ch dee baog zal mote spanne en door die twelf ringe sjete.

[p. 205]

Heer zaot weer in z'n fauteuil en vónd 't allemaol zoe sjoen. Heer lag 't book oet z'n hand en luusterde - zónder väöl bezej euverigens - nao de meziek en dach: waos 'ch mer neet zoe kaajd; die veu en die bein krijg 'ch neet werm mie vaannach. Heer waos zoe meu, tot z'ne kop nao väöre zakde en z'n bef op z'n boors kaom te röste.

Heer druimde en zaog geziechter veur z'ch, die häöm toulachde. Sommige kaome mèt hunne mónd nao ziene mónd en puunde häöm en zagte: Gooj Reis!

Heer vloog en vloog en vloog; de wereld woort gans klein ónder häöm. 't Geroesj vaan de motore vaan 't vleegmesjien ging euver in e laank monotoon AUMMMM!

Toen kaom e leechske: e klein puntsje iers, dat vibreerde en groeter woort. Noe ins leek 't op e kruiske, daan weer op 'n viefpuntige staar. 't Losde z'ch op in kleure, sjoen greun wie vaan e koreveld es de halme jónk zien, mèt 't roed vaan klaproeze besprinkeld. 't Roed góng euverheerse en 't woort 'ne spiraal dee langzaam begós te drejje, tege de klok in, en dao kaome aander kleure oet 't hart vaan de spiraal: dónkerroed woort paars en hiel deep blauw, dat begós te vibrere en 't waos wie e meer, boe de wind euver 't water späölt en de zon geit sjittere totste 't leech neet mie verdrage kins.

'ne Sjiemerende nievel woort 't en oet de waas kaom e nuij beeld naoväöre.

Heer bevónd z'ch in 'ne zaol mèt 'n sjoen gesjoorde taofel, boe sjaole op stoonte mèt vröchte: appele en pere, proeme en appelekouwe, annanas en mango's, banane en groete pompelmoeze, hiel väöl droeve, geelgreune en dónkerblauwe mèt 't zèlver vaan dauw euvertrokke. En niemand vaan die lui, die aon taofel zaote, aot devaan en ouch neet vaan de neutsjes in die prachtige kristalle bokale.... 't zien vaan die welgevölde sjaole waos genóg!

Ze zaote dao en keke z'ch aon, gans gelökkig zoe bijein te

[p. 206]

zien. Dao waos Beppie mèt häöre maan, dee heer nog neet kós, Peter mèt ze vruike en Miep zaot neve häöm. Ouch aandere, väöl aandere, meh die hadde veur häöm geine naom of nommer; allein wis 'r tot Pa debij waos, al had 'r häöm nog neet gezeen. Heer had allein mer ouge veur Miep en voolt z'ch gelökkig, umtot zie zoe gelökkig waos.

Ze lachde tegenein mèt ouge en mónd; wäörd waore neet nudig. Wat ze dachte, wiste ze: fijn, fijn tot v'r heij zien en alles kinne pakke mèt 't leech in us ouge, alles kinne vertere mèt 't vuur in us hart. En 't kin neet op.

Weer keek heer nao Miep en vroog mèt z'n ouge: of ze nog wis vaan dat weefgetow; en of ze dat nog had? En zie knikde zónder te knikke en heer zaog 't weefgetow achter häör oet de nievel koume. Ze waos get non 't make, 'ne sjaal of zoeget, veur häöm, wis 'r. En ze lachde, allebei, vaan puur plezeer, umtot ze wiste tot dat neet mie nudig waos.

De kat, op zeuk nao e werm pläötske, zaog dee lege sjoet vaan Charles en kaom tot bij z'n bein; toen bedach 'r z'ch en góng in z'ne körf ligge. D'n Dappere waos 'n slum bies.