Nieuw liedt-boecxken, genaemt jeughts-vermaeck
(1662)–Jacob Vinck–
Auteursrechtvrij
[pagina 17]
| |
Op de wijse: Hy voerde de Valck op sijner handt.
Voor alle malle spottery,
Dancksegginge geschie,
Want sy moet altijdt fijn
Den Heere gedaen zijn.
Hy geeft ons veel vrucht en gewas,
| |
[pagina 18]
| |
En onder ander dingen vlas,
Van also kleyn, Een Lijnsadeken reyn.
't Gewas van 't vlas en 'tweven, dat
Gelijckt des Menschen leven // wat,
Den Bouwer gaet,
Ploegen en zaeyen 't zaedt.
Man ende Wijf in Echt gepaert,
Gelijck de Wijse-Man verklaert,
Soo werdt gheteelt
Dat menschelijcke beeldt.
| |
[pagina 19]
| |
Dat Lijnzaedt in der Aerden leydt,
Den Ackerman met lijtsaemheydt,
Dach ende nacht
De dierbaer vrucht verwacht.
Die Moeder met 't bevruchte lijf,
Met veel smerten end' ongerijf,
Verlanght en sucht
Oock dickwils nae de vrucht.
't Geboren kint was en wort stout
En 't vlas vol onkruyt menighfout
| |
[pagina 20]
| |
't Vlas moetmen wien,
En 't Kindt met roeyen kastien.
Het vlas heeft veel moeyten an,
Eermen 't spinnen of weven kan,
Soo ist eer dan
Een Kindt wort een vroom Man.
Goedt onderwijs moet hy verstaen,
Redelijckheydt zijn onderdaen,
Iustici voort,
Boven al 's Heeren woordt.
| |
[pagina 21]
| |
Den Mensche bloeyt in sijnen fleur,
En t'vlas-bloemkë heeft schoon coleur
In sijne tijt, Maer het vergaet subijt.
Des vleeschs glory ende gewelt
Dat is gelijck een bloem in 't velt,
Heden seer moy, Morgen bedorven Hoy.
Maer wil men gaen ten Hemel in,
Men magh niet inden aerdtschen sin
Blijven verstockt,
Vlas men uyt d' Aerde plockt.
| |
[pagina 22]
| |
't Vlas wort van sijn bollen berooft,
Men mach niet doen sijne eygen hooft,
't Vlas gebeuckt werdt,
Soo moet dat steenigh hert.
Godts Woordt is den hamer daer
't Herte mee wordt gebroken klaer,
Sulck vlas dient wel
De wijse vrouwen snel.
Die den Spinrock aenvaerden wil,
En met haer vingeren de spil
| |
[pagina 23]
| |
Dat vlas wordt draedt,
En dat Garen Lijnwaet.
't Garen wort aen den boom gepast
Men moet den Heer aenkleven vast,
Ghedreyt sijn net,
Liefd' aen elck Christen let.
En weeft geenen Wollen inslagh,
Certeyn niemandt dragen en mach
In Israël,
Dus vliedt de Secten fel.
| |
[pagina 24]
| |
's Menschen dagen vliegen voorby
Lichter dan 's Wevers spoele, sy
Houden niet op,
Seydt den Propheet Iob.
De doodt komt, de Mensch overlijt,
Gelijck de Wever 't Web afsnijdt,
Seydt Hiskia,
De Koningh van Iuda.
Dat Laken wordt gepackt, gekist,
Gescheept om varen ongemist,
| |
[pagina 25]
| |
In 's Koopmans handt,
Ver in een ander Landt.
Den mensch men so ter aerden doet,
En namaels hy verrijsen moet,
Is hy Godts kindt,
Grooten loon hy ghewint.
In d'ander Wereldt wijt van hier
Den Heere die hem kochte dier,
Blijft hy ontrent
In vreughden sonder endt.
|
|