Brabbeling (1614)

Studie-uitgave met inleiding, annotaties en commentaar

I.4.2 De verwijstekens, ‘siglen’, voor de uitgaven 1599, 1612 en 1614

De verwijzingen naar de edities van de Brabbeling uit 1614 en haar voorgangers uit 1612 en 1599 zijn gestandaardiseerd door middel van zogeheten ‘siglen’. Daarbij is gekozen voor een betekenisdragende afkorting die meteen duidelijk maakt welke specifieke bron bedoeld is.²⁷⁷

De volgende afkortingen worden gebruikt:

277 Omdat de overleveringsgeschiedenis van de Brabbeling weinig complex is, heeft een fijnmazig siglensysteem zoals Mathijsen (Naar de letter, p. 285-288) dat aanbeveelt weinig zin. Voor een verwant systeem met eveneens ‘sprekende’ (betekenisdragende) siglen zie aldaar p. 288.

* Ep

Dit sigle verwijst naar het aanhangsel met Roemer Visschers gedichten bij de uitgave van Horatius' Satyrae uit 1599. Het is afgeleid van de term ‘Epigrammen’ die daar prominent figureert in de aankondiging van het, toen nog anonieme, gedeelte met Visschers gedichten.²⁷⁸ Later zal Visscher zelf voor dit kenmerkende onderdeel van zijn oeuvre het woord ‘quicken’ gaan hanteren.

278 Aldaar p. 107.

* Lm

Dit sigle is een afgeleide van twee kernbegrippen uit de titel van de anonieme, zelfstandige publicatie van een substantieel deel van Visschers werk uit 1612, T'Loff vande mutse.

*Br

De door Roemer Visscher geautoriseerde uitgave van zijn poëzie uit 1614 heeft als sigle de eerste twee letters van de titel Brabbeling gekregen. De twee drukken van deze publicatie worden onderscheiden door respectievelijk een superscripte ¹ en ². Wanneer ze allebei aan het basissigle worden toegevoegd gaat de referentie naar de tweede druk, hier gebruikt als basistekst, voorop (Br^2/1).