Minne-plicht ende kuysheyts-kamp

Als mede verscheyden aardighe en geestige nieuwe liedekens en sonnetten

[p. 7]

[Minne-plicht]

Aen de Hollandtse Nimphjes.

SOetertjes, die met een bevallighe schoonheyt verslaeft de moedighe gemoeden vande alderbraefste, en met een aengename minsaemheyt maeckt vast de banden van onse gewillige en daerom gheduerige slavernye: 'tis onmogelijck dat die u recht kent u niet en soude achten, en u achtende ghelijck hy behoort, hem niet en soude geluckigh houden u dienst te mogen doen. Dienst die niet als andere ghedienstigheden siet op de vergeldinge vā eenē wederdienst, maer als d'eerweerde Deucht haer belooninge in haer eygen selfs vint, immers indien niet inde oogē vā alle, ten minstē inde mijne. En voor dit goet gevoelē dat de kennisse van uwe waerdye my van u doet hebben. So laet my dese gunste van u verwerven, van te willen gelooven dat noyt yemant meerder begheert en minder bequaemheyt hadde om u te dienē als de gene die dit hant-

[p. 8]

giftje van sijne ghenegentheyt ootmoedelijck op den Autaer van uwe volmaecktheden komt op-offeren. Ghetuyghe sy daer van mijn stompe penne en mijn plompe hant, die so menigh blaetjen papiers beklad hebben om de volkomentheyt van uwen lof af te malen, en altijt vonden datse met al haer doen niet en deden als stoffe te bereyden om peper-huysjes van te maken. Want telkens als de bergen in mijn hooft baren wilden, quammer een belachelijcke m[...]ys voor den dagh. En niet te min hebbē mijne vriendē in mijn afwesen eenighe vā dese wāschapen misdrachtē, die in een eeuwighe ghevanckenisse vā verghetelheydt behoordē opghesloten ghebleven te hebben, ontijdelijck onder uwe oogen laten komen: daer ghy, Bewinthebstertjes van 't soetste van ons leven, meer werckx van hebt ghemaeckt als sy verdienden, of als ick verwachte. Danck-schuldigh kenne ick my daer voor, en tot een teecken van danckbaerheydt siet hier dese deftighe Diana, die om uwent wille door my heeft leeren Duyts spreken, veel van haer selven (want daer isse tewijs toe) en salse niet segghen: 'tis haer ghenoegh dat ghy weet dat sy is een vande waerste Speelnootjes van de vermaerde A-

[p. 9]

strea, en dat sy u aendient datse wel haest mocht ghevolght worden van den onghestadighen Hylas, die over al willende wesen en nerghens te vinden zijnde, lust ghekreghen heeft om de lustighe Hollandtse Basinnetjes eens mede te komen besoecken. Voor-hebbende, so hy vindt dat hy welkoom is, oock daer te brenghen de on-verghelijckelijcke Eudoxe, soo haest sy uyt Africa sal wedergekeert wesen, u sweerende by de machteloose macht van alle sijne meesterssen, dat ghy dan wel mooght gelooven dat ghy hebt een groot deel van't soetste, 't aerdighste en 't aenghenaemste dat door alle de boecken van Astrea verspreyt is. Vaert wel.