Gebroken kleuren

[p. 12]

Liedje

Ik heb bij een korenveld gestaan.

Ik heb de handen uitgestrekt

Naar het goud van het golvende graan.
O! dat ik die vreugde grijpen kon
Van het golvende graan in de gouden zon!

Ik heb de handen uitgestrekt

Naar de vreugd van het gouden graan.

Ik heb in het blanke maanlicht gestaan.

Ik hief de verlangende blikken omhoog

Naar den glans van de zilveren maan.
Ik hief het smeekende aangezicht
Naar de stille rust van het manelicht.

O! dat ik den vrede grijpen kon

Van die rustig stralende maan.

Ik hoorde des avonds den nachtegaal slaan.

Ik strekte de dorstige lippen uit

Naar de klanken, die stervend vergaan,
Naar de golvende stroomen van jublenden klank,
Naar den zoeten weemoedigen liefdezang.

O! dat ik de weelde drinken kon

Der klanken, die stervend vergaan!