Verzen (onder ps. Una ex Vocibus)

[p. 26]

XIII.
Platanthéra bifolia.

Wit ivoren standelkruid,

Platanthéra bifolia!

Weenende, weenende ben ik uit-

Gegaan in leed en duisternis,

In leed en zwarte duisternis.

Platanthéra bifolia!

Ik heb gedoold in den donkeren nacht,

In den zomernacht,

Ik ben gegaan waar de weg mij bracht.
Door een laan van donkere boomen

Ben ik gekomen

Aan een glanzend wit moeras.
Het lichte zilveren nevelkleed
Dekte het donkere poelenleed,

Dat dood en begraven was.

O! dat mijn leed zich begraven liet
Diep beneden - diep beneden -
(Stil mijn ziel! het is lang geleden,

Wek het gestorvene niet!)

[p. 27]

 

Ik heb gedoold in den nacht,

 

In den zoelen zomernacht,

 

Mijn oogen schreiden,

 

De bloemen zeiden:

 

‘Drink de geuren, die ik verspreid,

 

Allen, die treuren,

 

Schenken mijn geuren

 

Vergetelheid’.

 

Ik dronk de geuren, mij toegezonden.

 

Als zoeten wijn,

 

Zij kusten mijn wonden,

 

Zij susten mijn pijn,

 

Zij stilden mijn wilde

 

Gedachten en brachten

 

Mij zoete verdooving

 

En ruste van pijn.