Van de aanvaller geen spoor. Gedichten 1973-1983

[p. 97]

Spiegelbrief

Ik schrijf je een langzame spiegelbrief
een brief van tijd waarin passen werden
gezet, woorden gezegd en geschreven:

Een brief van tijd, voorbij, die nauwelijks
nog raakt, als een blinde vlek is
verworden tot as in mijn handpalm

Tot afgesneden kartelrand van een foto
die kleiner en kleiner wordt.

[p. 98]

 

Het hoofd leg ik er niet bij neer, de stem

 

spreekt nog, de vingers buigen: achter

 

het netvlies draaien de seizoenen terug:

 

 

 

De maanden vergeten, de namen geschrapt,

 

want bitter werden zij als gezichten

 

waarin de wond van geboorte nooit was geheeld

 

 

 

Waar tijd voorgoed het hoofd, voorbij,

 

de jaren blindeert. Ik schrijf je.

[p. 99]

 

Ik schrijf je een brief van tijd, winters

 

terwijl de uren over de bodem schuren,

 

je gezicht, dat zichtbaar nog, achter tuindeuren

 

 

 

De luiken van villa ‘Carmen Sylva’ schuift,

 

dit Domburgs huis dat rust op oude adel,

 

duin en wind, waar je warme zeestem zegt:

 

 

 

Tijd dient gepeld, rond deze hoek.