Vaderlandsche historie. Deel 1

XII. De Franken steeken eenige schepen der Romeinen in brand. Hunne scheepstogten.

Ondertusschen hielden de Franken, die, zo men getuigd vindt, het breeken der beloofde trouwe voor spel aanzagen^(m), het gemaakt verdrag niet lang. De gelegenheid des Lands, alwaarzy hun verblyf hielden, maakt het vermoedelyk, dat zy de Germaanen geweest zyn, die eenige Romeinsche⁽⁸⁾ Schepen, in den Ryn leggende, nog onder de Regeeringe van Probus, in den brand gesteken hebben⁽ⁿ⁾. Dit is 't minst. Zy maakten zig meester van een goed getal van Schepen, met welken zy in Zee staken, zeilende, door het naauw van de Straat, naar de stad Tarragone in Spanje, die met geweld overmeesterd en geheel nitgeplonderd werdt^(o). Vervolgens den steven

(m) Fl. Vopisci Proculus p. 762.

(8) Lusoria zegt Vopiscus in Bonoso p. 767. De Romeinen hadden tweeërlei soort van Oorlogsschepen, Liburna en Lusoria. Van de eerste soort, hebben wy boven (II. Boek, bl. 178) met een woord, gewag gemaakt. Van de andere soort, spreekt Vegetius (de Re militari, Libr. II. Cap. I, & Libr. IV. Cap. 46.) zeggende, dat zy veel op den Donauw gebruikt werden: doch hy geeft 'er geene beschryving van, om dat 'er de ouden, voor hem, van gezweegen hadden.

(n) Fl. Vopisci Bonosus p. 767.

(o) Eutrop. Libr. IX. Cap. 8. Aurelius Victor de Czsarib. Cap. XXXIX.

[p. 218]

naar Sicilie gewend hebbende, vallenze in de Stad Sirakuze, en regten 'er eene geweldige verwoesting aan. Van hier zeilen ze naar Afrika, stroopende, schoon niet ongestraft, langs de kusten van Lybie. Zy hadden 't oog inzonderheid op Karthago; doch werden afgeweezen. Na 't aandoen van verscheiden' kusten, kwamenze, van zulk eenen langen en gevaarlyken togt, zonder eenig merkelyk verlies geleeden te hebben, behouden aan hun Eiland Batavia te rug^(p). Het zeeschuimen was hun ondertusschen zo wel bevallen, dat zy, van dien tyd af, met de⁽⁹⁾ Saxers samenspannende, de Gallische kusten alomme onveilig maakten^(q).

(p) Eumenii Panegyr. Constant. Casari Cap. XII. p. 99. ibidemque Not. Zosimus Libr. I. Cap. 71.

(9) De Saxers worden van Ptolomeus (Libr. II. Cap. II.) over de Elve, langs de Noordzee, geplaatst. Naderhand hebben zy ook digter naar den Rynkant, op de grenzen der Franken, gewoond. Zie Cluver. Germ. Ant. Libr. III. Cap. XXI. p. 588. En nog laater zullen ze ons, in het Land beneden Nieuwmegen, voorkomen. Zy waren, in de vierde en vyfde eeuwe inzonderheid vermaard, wegens hunne zeeschuimeryen, in welken zy zig bedienden van ligte vaartuigen; ten deele van hout, ten deele van leer toegesteld, met welken zy de Britannische zee, zonder weer of wind te ontzien, doorkruisten. Sidonius Apollin. Epist. Libr. VIII. Ep. 6. & Carm. VII. sen Panegyr. Aviti vers. 369. In 't volgend Boek, zullen wy de Saxers nog nader leeren kennen.

(q) Eutrop. Libr. IX. Cap. 21.