[Emmer]
EMMER, z.n., m., des emmers, of van den emmer; meerv. emmers, emmeren. Marcellus eischt den emmer. Hooft. Ook is eemer, emer, in gebruik geweest: met eenen eemer waters. Hooft. Met eenen eemer bloets. Vond. Een droppel van eenen eemer. Bijbelvert. Bij M. Stoke komt het voor, in de beteekenis van eene boot. Zamenstell.: brandemmer, marktemmer, melkemmer, vischemmer, wateremmer. Het verkleinw. is emmertje.
Hoogd. Eimer, angels. amber, zweed. aember, ijsl. amr. Gemeenlijk wordt het van het gr. αμφορευς, (lat. amphora) afgeleid, van ἀμα en Φερω. Maar in het gr. komt het woord ἀμαρ ook voor, in de beteekenis van een watervat.
Auteursrechtvrij