FLITS, (nedersaks. Flitze, angels. fla, ital. flizza, middeleeuwsch lat. flecha, fr. fleche), z.n., m., van den flits; meerv. flitsen. Pijl, werpspies: met eenen flits. Vond. Wat ging u aen, o Dood, uw doodelijke flitsen, op dezen held te spitsen. De Dekk. Gemeenlijk ontleent men deze benaming van de snelle vlugt eenes afgeschote-
[pagina 53]
[p. 53]
nen pijls, want flitsen beteekende oul. vliegen; doch mogelijk is het een klanknabootsend woord, ontleend van het geluid, dat een afgeschotene pijl in de lucht maakt. Van hier flitsboog, flitseboog, flitskoker, flitsekoker, bij de Friezen nog in gebruik.
Auteursrechtvrij