Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Geregt]

GEREGT (gerigt), z.n., o., des geregts, of van het geregt; meerv. geregten, schoon niet altijd gebruikelijk. De regterlijke onderzoeking van zedenlijke bedrijven; zonder meervoud: de daden der stervelingen zullen eens voor den Allerhoogsten, in het geregt gebragt worden. De spanning van eene vierschaar; zonder meervoud: het geregt wordt in die stad, op gezette tijden, gehouden. -

‘Want niemand zal in dat gericht,

‘Daar zelfs zijn hart hem aan moet klagen,

‘Rechtvaardig zijn. - Psalmber.

[p. 132]

De Regters: hij is een dienaar van het geregt - het geregt zit dezen morgen - zal heden vergaderen: ook zonder meerv. - Regt, regtvaardigheid; met een meervoud: omdat alle sijne paden gerichten zijn. Bybelvert. - De plaats, waar veroordeelden geregt worden, het galgeveld: de misdadiger, bij het geregt gekomen zijnde, bestorf van schrik op dat gezigt. Regtsgebied: ik woon onder het geregt van Amsteldam. Zamenstell.: geregtsbank, geregtsbode, geregtsdag, geregtsdienaar, geregtsheer, geregtshof, geregtsschrijver, enz.