Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Hengelen]

HENGELEN, onz. w., gelijkvl. Ik hengelde, heb gehengeld Met den hengel visschen: in eene ringsloot hengelen. Hengelen is ook een voordd. werkw. van hangen, en beteekent al hangende op zijde zich heen en weder bewegen. Zoo wordt het van vliegende diertjes gebezigd: zou eene vlieg haar tedere vlugt, waarop zij hengelt in be-

[p. 270]

dompter lucht langs gras en heester, verlochenen? M.L. Tijdw. Zoo hengelt een vaartuig, als het, leunende op den wind, heen en weder zeilt. Hengelende om de gaaten, daar de zuiderzee uitloopt. Hooft. Naar iets hengelen, trachten. Om iemands deur hengelen, om iemands deur zwieren, als of men er aan vast ware; zoo hengelt de mug om de vlam. Van hier hengelaar, hengelroede. Spiegh. heeft vriendschaps hengelaas.