Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Invallen]

INVALLEN, onz. en bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en vallen: ik viel in, ben en heb ingevallen. Onz., met zijn; vallend inkomen: hij viel ten donkren afgrond in. Hoogvl. Inschieten: het oog vangt

[p. 402]

de invallende lichtstralen op. Instorten: het huis is, onder het opmetselen, ingevallen. Eenen inval doen: de vijand is ons van ter zijde ingevallen. Op het leger invallen. In de gedachten schieten: juist viel mij toen in. Vermageren: zijne kaken zijn heel ingevallen. Inzinken: met ingevallene oogen. In iemands rede vallen: toen ik dit zeide, viel de koning mij in. Schielijk tusschen komen: zoodra men aan deze noot komt, moet de basstem invallen. Bedr., door vallen breken: het kind viel, helaas! de hersens in. - Hij viel den vloer in.