KAMMEN (kemmen), bedr. w., gelijkvl. Ik kamde, heb gekamd. Van Kam. Met den kam in orde maken: het haar kammen. Wol kammen. Met den kam reinigen: ik ben nog niet gekamd. Met den kam vangen: luizen kammen. Dichters gebruiken dit woord oneigenlijk, van het water: baren, golfjes, kemmen. Trouwens, in
[pagina 438]
[p. 438]
dien figuurl. zin, wil het gebruik kemmen, voor kammen: om d' oneffe vloên te kemmen, (stil en effen te maken). Hooft. Van hier kammer. Dit woord luidt in het angels. caemban, eng. to comb, to kemb, deen. kämme, hoogd. kämmen, zw. kaemma, opperd. kampeln. Het lat. comere, dat vooral van den opschik van het hoofdhaar gebezigd wordt, komt hiermede overeen.
Auteursrechtvrij