[Kippen]
KIPPEN, bedr. w., gelijkvl. Ik kipte, heb gekipt. De schaal van een ei doorpikken: de vogeltjes zijn gekipt. En kipt haer eiers. Vond. Brune gebruikt het van de visschen: uit de kijte gekipt. Het beteekent ook met eene kip vangen, en voords, vangen, grijpen, treffen. Hooft zegt: anderen gekipt van den koeghel. Wegstelen: opdat het niemant zou kippen. Hooft. Kippen is ook uitkiezen, anders uitkippen. Van kippen, in de eerste beteekenis, is het kipsel, zonder meerv., de gekipte jongen. Brune gebruikt dit woord.
Auteursrechtvrij