[Laauw]
LAAUW, bijv. n. en bijw., laauwer, laauwst. Een woordt, dat den geringsten graad van warmte, in vloeibare ligchamen, uitdrukt. Het water is al laauw. Het bloed is nog laauw. Het water laauw laten worden. Fig., ijverloos: laauw in den godsdienst zijn. Van hier laauwachtig, laauwelijk, ijverloos. laauwheid. Het werkw. laauwen, laauw maken en laauw zijn, is weinig meer in gebruik: mits ondertusschen de hitte van 't bloedt laauwde. Hooft. Zich laauwen heeft Paffenr.:
En laat het kille stael zich lauwen in het plengen
Van 't warme menschenbloed.
Het schijnt, met laf, flaauw, tot eene bron te behooren. In sommige oorden wordt het ook louw uitgesproken.
Auteursrechtvrij