Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Looper]

LOOPER, z.n., m., des loopers, of van den looper; meerv. loopers. Iemand, die zijne gewoonte van loopen maakt: hij is een goed looper. Loopende bode: ik heb eenen looper afgezonden. Een wedlooper: de loopers waren reeds in de renbaan. Een zwerver: wacht u voor die loopers. Jagers noemen de pooten van eenen haas loopers; molenaars den bovensten molensteen looper; schippers dus een takeltouw, waarmede men goederen uit - en inhijscht; schilders met dienzelfden naam hunnen wrijfsteen. Een zanduurglas: keer den looper om. Een ge-

[p. 775]

meene sleutel, waarmede men vele deuren kan openen: de looper steekt in de deur van den tuin. Eene schijf, die, in het verkeerspel, uit het bord geslagen is, heeft den naam van looper. Verkleinw. loopertje, een zeker vogeltje. Vrouwel. w. loopster. Zamengest.: hardlooper, hoerenlooper, kroeglooper, voorlooper, zandlooper, enz.