[Luttel]
LUTTEL, (bij Kil. ook littel) bijv. n. en bijw. Klein, gering, weinig: het is luttel en goed. Zijn zeggen heeft luttel te beduiden. Hoe luttel kost ik toen bedenken! Poot. Met eenen tweeden naamval achter zich: Voor luttel tijts. J. Spex. Luttel kennis. Vond. In het gewone leven gebruikt men ook lutje, als een bijv. n.: een lutje kind. Ook als zelfst. n.: dat lutje. Bij Hooft een lutsken, voor een weinigje: men twijfelde een lutsken. Vond. gebruikt een lutske voor weinig tijds.
Luttel, eng. little, neders. lütt, lütje, lüttik, Ulphil. leitil, bij de oude Opperd. lützel, lüzzel, angels. lijt, gr. λιτος.
Auteursrechtvrij