Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Messing]

MESSING (in sommige oorden des Vaderlands mesk), z.n., vr., (mesk wordt onz. gebruikt) der, of van de messing; zonder meerv. Geel koper, gekalamijnd koper: al wat van ijzer en van messing wordt gewrocht. Vond. Als men acht geeft op mesk, schijnt de afleiding, door Adelung voorgeslagen, te meer waarschijnelijk te zijn, die het brengt tot misken, mischen, fr. mesler, mê-

[p. 76]

ler, mengen, omdat het een gemengd metaal is. Messing is ook een timmermans - of schrijnwerkerswoord, zijnde een dunne kant van eene plank, om in de groef van eene andere plank te passen. Misschien is dat uit eene bron met het vorige mes. Eindelijk is messing, (missing), bij Kil. ook messie, een verouderd woord, dat mest beteekent: een zeuge denckt, dat haer missingh dons is. De Brune.