Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Trouw]

TROUW, bijv. n. en bijw., trouwer, trouwst. Anders getrouw. Naauw aan iets verbonden. Bijzonderlijk, nopens eene afbeelding, of een afschrift, van iets: het is eene trouwe beeldtenis. Is die kopij wel trouw genoeg? Nopens een berigt, enz.: welk eene trouwe bekentenis. Een trouw verhaal. Gij moet trouwer opbiechten. Nopens eenen persoon, die aan eenen anderen verbonden is: hij bleef mij steeds even trouw. Zij is haren man niet trouw. Trouwe bedienden zijn thans witte raven. Zij heeft mij trouw en eerlijk gediend. Suchten, die mijn leven quellen, en heete traantjes trouw versellen. Tesselschade. De Heer zal als uw trouwe wacht. L.D.S.P. Trouste Zoon van 't fier gemijtert Rome. Vond. Hij

[p. 202]

bleef steeds trouw op zijnen post. Ik vind in hem eenen trouwen vriend. Hier en elders komt bij het denkbeeld van eene naauwe en ongekreukte verbintenis aan iemand, of iets, dat van zorg voor des anders belangen, liefde jegens hem, enz. Een trouw dier, is, een dier, dat zijnen meester niet verlaat; en, overdragtelijk, iets, dat men niet verliest, maar telkens weder vindt, als men het al eens vermist. Eene trouwe daad, is, eene deugdzame. Trouwe stof, is, deugdelijke. Trouw oppassen, is, onafgebroken, en zorgvuldig. Trouw innemen, is, zonder verzuim. Trouw waarschuwen, is, met getrouwe behartiging van iemands belang. Van hier getrouw, enz. trouwelijk, trouwheid, trouwig, enz. Zamenstell.: trouwhartig, enz. Ontrouw, enz.

Trouw, neders. trou, angels. treowa, truve, truwa, eng. true, hoogd. treu, deen. tro, zweed. tro en trijgg, ijsl. trijggur en trur, Ulphil. triggwa, Ottfrid. drud, komt van trouwen.