Ziels-opwekking tot waare deugd en vrolykheit in lof- en smeekliederen, mitsgaders veldgezangen
(1725)–Fransina Jakoba van Westrem–
Auteursrechtvrij
[pagina 76]
| |
Toon: Myn ziel maakt groot. etc.1.
ô Bodem[looze] Zee,
Vol lieflykheit en Vreê!
Vol Goddelyke Wond'ren!
Hoe vloeit hier stroom by stroom,
Langs 's levens wonderboom;
Geen Ebal hoort men Dondren.
2.
Gy zegent wyt en breedt,
Wanneer ge uw scheps'len kleedt,
En voedt uit volle kassen!
Hoe wonder is uw gunst,
Die 't Redeloze een kunst
Leert, om op 't zyn' te passen.
3.
Elk Dier ziet uit na 't best:
De Vogel vlegt een Nest,
Als of 't na maat en Passer,
Wiskunstig waar Gestigt,
Elk leedtje in 't juist gewrigt;
En vry voor een verrasser.
4.
Wat doet de By en Mier,
| |
[pagina 77]
| |
ô Overgoedt Bestier!
Draagt gy ook zorg voor 't kleyne!
Gy ziet de holen na,
Gy slaat de Dieren gâ,
't Veragste Vee en 't Reyne.
5.
Als 't zwarte Ravejong,
krast, met een drooge tong,
Gy geeft die Dieren spyze.
Voor 't Hinde in barenspyn,
Wilt gy een helper zyn:
Elk kendt u op zyn wyze.
6.
't Gewas legt Synen mondt,
Al zuigende in den Grondt,
Om 't Aardtzap te genieten:
Hoe Goedt is hier uw Handt,
Voor yder spruit en plant,
Die loof en wort'len schieten.
7.
Al wat na boven streeft,
Wat in de klaygrondt kleeft,
Of aan de Rots wil hangen,
Al wat het water mindt,
Of lust op Bergen vindt,
Geeft gy 't Natuursverlangen.
8.
Ia de allerteerste vrugt,
Beschermt Gy voor de lugt,
Met groter Loof als andren:
De slappe Wynrank draagt
Een hegtdraagt, dat hy 't waagt:
't Sluit alles op malkand'ren.
9
Het leeft door Liefde en trouw;
| |
[pagina 78]
| |
En helpt aan 's Werelds bouw,
Door ingezaayde kragten:
De Sapbuis sluit zig toe,
Wanneerze een snerpe Roe
Van Winterkouw, moet wagten.
10.
Maar streelt een liever lugt,
Dan voeltse een trek, een zugt,
Om 't spruitsel aan te queken;
Zy stygt door blaas en pyp,
Maakt bloem en vrugten ryp:
Om van Gods Lof te spreken.
11.
Elk leert gy 't Iaar gety!
Elk maakt gy Ryk en bly!
Uw weldoen voedt en dektse!
Verschrikt gy 't Schepseldom,
't Wordt alles styf en stom:
Uw lieflyk Aanschyn wektse!
12.
De Zon, die Zee van Gloedt!
Wierdt ras een vuurge vloedt,
Om 't Aardryk te verslinden!
Hielt niet uw Goede Handt,
Het evenwigt in standt,
Om se op heur Post te binden.
13.
Nu queektse al watter leeft!
Nu wektse al watter zweeft!
En trekt door de Aardkorst henen!
Al wat te slapen lag,
Zy brengt het aan den Dagh:
Ia dringt door merg en beenen.
14.
Maar blaakt zy 't teer Gewas,
| |
[pagina 79]
| |
Dan maakt de Go[ed]heit ras,
Een blonde Wolksluys open;
Dan slurpt de droge grondt
't Vogt, met een open mondt,
Om vrugtbaar uit te lopen.
15.
Wis de Oceaan brak sluis
En slot, van 't Waterhuis,
Om alles 't overstroomen;
Hielt Gy de grendels niet,
Zò goedt in uw Gebiedt,
Dat mensch nog dier mag schromen.
16.
Gy maakt het woeste Vee,
Schuw voor de mensch en, ree
Om schielyk weg te vlieden.
Het Paart word ras gewendt,
Dat men 't by toomen mendt.
Het loos laat zig bespieden.
17.
Dogh 't zondig Menschekindt,
Dat u nog Eert nog mint,
Lokt Gy door enkle goedheit!
Het Schaamt zig uw Gebodt!
En belgt zig 't werk van Godt,
Nog deelt Gy honigzoetheyt.
18.
Hy rukt de Goede Gift
Uit uwe Handt, en Zift
Door 't Argelistig denken,
Of 't wel is na zyn Lust,
Zó niet Hy vindt geen rust,
De Hemel moest meer schenken.
19.
Dult gy dien Aardeling?
| |
[pagina 80]
| |
Die u met Spies en kling,
Met Pylen durft bestryden?
ô Ia, dat Adams wigt,
Krygt Daauw by 't Zonneligt!
Uw Lankmoedt wil hem lyden.
20
Dat togh uw kindren tong,
Van uwe Goedheit zong!
o Dat hun hart ontbrandde!
ô dat Sy uit het stof,
Oprezen, en u Lof
Toezongen, door de Landen!
21.
Og og myn Adem hygt,
Om dat men zò veel zwygt,
Van al uw Wonderheden!
De traagheit bindt de tong,
En de onlust drukt de long,
Og wierdt gy aangebeden!
22.
Og wierdt gy regt erkendt!
Geprezen zonder Endt!
Geroemt in Al uw werken!
Foey onbedagtzaam Oog,
Dat vaak al te ydel vloog,
Gy moet Gods Daden merken.
23.
Kom Tonglidt spreek van Godt!
Al 't Schepseldom Leydt tot
Zyne Eer, ons op by trappen:
Knielt voor die Majesteit!
Die op Syn Vloergrondt spreit,
't Kleedt, daar zyn Voet wil stappen.
24.
ô wat zal 't vol genot
| |
[pagina 81]
| |
Zyn, van een Zalig Godt!
Is dit een stuk der zaake!
Is dit de ruwe print;
Voor die Genade vindt,
Wat zal die boven smaken!
|
|