Ziels-opwekking tot waare deugd en vrolykheit in lof- en smeekliederen, mitsgaders veldgezangen

[p. 73]

Aangename Wandeling En lieflyk Berggezigt.

Toon: reveille vous.
of de 10 gebooden.

Volschoon Gezigt van Lustbaarheeden,
Hoe Liefelyk verblydt gy 't oog!
Hier woondt de Vriendschap en de Vreede!
Te saamen zend ge uw Lof om Hoog.

Al 't Redenloze stemt te zaamen!
Om de Opperweerdigheit alleen,
Blywillig toe te schat'ren 't Amen,
Van al zyn werken groot en kleen!

Is 't niet of yder plant en spruitje,
Elk Blompje en Bladt, elk Vliegje en Mier,
De Hooge Denn, en 't nedrig kruidje,
Roept, om u Heer, om u, ben 'k hier!

ô Konstelyk Tapyt, vol leeven!
ô Wonder, magtig, wys en Goedt!
Natuur-boek, met Gods Handt beschreeven!
Wat ziet men hier een volle vloedt!

Men riekt de geur van 's Hemels Zegen,
Zó mildt gespreit op 't vrugtb're Veldt;
En 't ruim bewerp, toont aller weegen,
Hoe 't met Gods goedtheidt is verzelt.

[p. 74]

6.

 

Het lachent Bloemgewas, wil tuygen

 

Met kleur en geur, wat eedel zoet,

 

Het Nyvre Bytje gul mag zuygen,

 

Als 't aazen mag aan Bloemen-bloedt.

Dit pronkent schoon; zò lief als vrolyk,
Braveert in 't kuisse staatsie kleedt;
Ia ziet men 'er wel een zó olyk,
Die zig tot Lof niet maakt gereedt.

Hoe vloejen al de groeysselsappen,
Als merg en bloedt, door Bloem en Plant,
Door Boom en Struyk; of wil 't verslappen,
Het innig Leeven houdt geen standt.

Hier ziet men, hoe Rivier en Beeken,
Uit moeder-aders Voortgebragt,
Langs 't goudgeel grondtzandt nederleeken,
Uit Berg en Bron, met snelte en kragt.

Het Eykelbosch ryst na de hoogte,
En strekt een scherm voor zomergloedt;
In deze schaduwe is geen droogte,
Al 't Lustbaare ons hier toeven doet.

Hier teelt zig in de onvrugtbre Heyde,
Of op de Bergen, 't drooge zandt:
't Baart keytjens, wonderlyk verscheyden
In Vorm en kleuren, veelerhandt.

Ey zit eens op den Bergtop neder,
Het oog verdoolt in 't ruim gezigt!
Vergunt de Hemel lieflyk weder,
Wat toont zig al in 't Aards Gestigt!

[p. 75]

13.

 

Dan ziet men liefelyke Weyden,

 

Doorsnyden 't Goudtgeel koorenlandt,

 

Als groen fluweel; gints zwigt de Heyde,

 

Te vaal van verf en onbeplant:

Nog vind het Schaapje wel zyn Voeder,
Aan jonge sprikjes uit de Hey!
't Maait fiere bloempjens, wyl zyn Hoeder
Op 't ruyme Veldt geeft vry geley:

Maar 't mildt verschot van klavervelden,
Verstrekt een malsser Tafelspys.
Den last van 't Paardt, die 't onlangs knelden,
Vergeet het, 't word hier Oudt en Grys.

In deze Lustbare Warande,
Weydt kalf en koe, en eist niet meer:
Een Waterslorp, langs groene randen,
Een ruwe vagt vernoegtze zeer.

ô Kleyne Prent, van groote goedtheit!
Een enkle Drop, uit Volheits Zee!
Wat levert gy al Liefde en Zoetheit,
Wat zyt gy niet tot weldoen ree.

Al 't Schepzel snakt na uwen Zeegen!
De Landen klagen u hun Noodt!
Sy Danken u voor warmte en Reegen!
En geven weer uit haaren schoot.

ô Leer my dit met Vrugt beschouwen!
Op dat ik u in alles ken.
ô Aller Landen groot Vertrouwen!
By u ik als een stofje ben.