Henry en Louize

Eerste deel

[p. 90]

Agt-entwintigste brief.
Henry aan Louize.

Schoone Louize!

Ontvang mijne dankbetuiging, dierbaare louize! die ik voor eeuwig beminnen zal, daarvoor, dat gij mij in het leven behoudt; want zekerlijk, uwe onverschilligheid had ik niet langer kunnen draagen.

Gij hebt mij naar den Heer adelaart, uwen Voogd, geweezen, en deeze is juist mijn vriend; dus was ik niet zonder hoop, dat hij mijne wenschen begunstigen zoude; en ik ben in die verwachting ook niet bedrogen; ik heb mij, door eenen brief, bij hem vervoegd; en zie hier zijn antwoord in deezen gesloten ^(*). Ik gaa dus deezen dag bij den Heer adelaart het middagmaal houden. - Wilt gij nu, bekoorelijke louize! uwen minnaar zijne geleedene smarten verzoeten, laat hij u dan dikwijls aan het huis van

(*) Zie den XXV. brief.

[p. 91]

uwen braaven Voogd mogen zien: en zoo hij u heden nog niet bij den Heer adelaart mogt opwachten, laaten dan slechts twee regelen schrifts, van uwe schoone hand, hem verzekeren, dat hij u niet onverschillig is. - Mijne liefde voor u is te groot - te vuurig, dan dat ik mij zoude kunnen vergenoegen, uw bezit, alleen aan de niet ongunstige denkbeelden van den Heer adelaart voor mijn persoon, verschuldigd te zijn. - Ik bemin u zoo teder als men ooit beminnen kan, en nimmer zal mijne liefde voor u verminderen; veeleer zoude ik ook het leven willen derven dan uwe wederliefde; maar ik moet ook eenige zekerheid bekomen dat mijne liefde u niet mishaagt; daarom, indien uwe komst dan heden bij mijnen vriend, uwen Voogd, niet ten teeken verstrekken mag van uwe goedgunstigheid voor mij, overtuig mij dan ten minsten door een geschrift van u, dat ik niet te vergeefsch voor u zuchte.

Geloof intusschen, dat henry alleen voor u leeft, en nooit ophouden zal te zijn, met de vuurigste liefde,

Geheel de uwe.

henry.