Henry en Louize

Eerste deel

Negen-endertigste brief.
Henry aan Louize.

Bekoorelijke louize!

Dewijl ik heden het onbeschrijflijk genoegen van u te zien niet genieten kan, laat dan, beminlijk meisjen! deeze brief dit eenigermaate vergoeden en ten tolk van mijn hart verstrekken; - maar, hoe is het mogelijk, louize! u alles te melden wat in dat hart omgaat, sedert ik het ge-

[p. 157]

luk had van door u bemind te worden? - Onze oogen kunnen zich veel beter doen verstaan wanneer wij samen zijn; - ééne blik op elkander geworpen - ééne handdrukking - ja, het stilzwijgen is zelfs van meer beduidenis dan duizend regelen schrifts. - Nu eerst ondervind ik, 't geen goede Schrijvers mij reeds te vooren vergeefsch trachtten aan het verstand te brengen, namelijk, dat alle taalen arm in woorden en geenzins toereikend zijn, om onze hartstochten en de gewaarwordingen der ziel uittedrukken. - Dan, daar dit zoo is, en ik tot dat toppunt van geluk nog niet verheven ben, om gestadig bij mijne louize te zijn, laaten wij ons dan behelpen met de thans bekende spraake, tot dat een Genootschap van Geleerden eene nieuwe en meer beduidende taal heeft uitgevonden, die men de taal van 't hart zal noemen. -

Heden namiddag beginnen de Exercitien, en zullen morgen en overmorgen vervolgd worden - die der Officieren van ons Regiment zullen in de toekomende week een aanvang neemen, in den tuin achter het huis van den Heer D.; vervolgens die der Recruuten, en eindelijk het geheel. -

Onze Commandant zegt, dat de krijgsoeffeningen spoedig zullen afloopen, om dat onze Gouverneur Inspecteur geworden is, en dus spoedig gedaan zal maaken, ten einde zijn nieuwen post waarteneemen; dan zouden de verlofbrieven schielijk uitkomen, en ik vrijheid hebben, om u, mijne Gebiedster! te volgen waar gij ook verkiest te gaan. -

[p. 158]

Onze Overste zeide mij, dat ik binnen weinig dagen tot Majoor staa bevorderd te worden. - Zoo dit mijne louize tot genoegen kan strekken, zal die verheffing voor henry nog aangenaamer zijn; wel is waar, dat ik daar door mijn verlof zal verliezen; maar daar tegen zal ik ook een hooger rang bekleeden, en behoef, buiten de Exercitietijd, maar drie maanden bij het Regiment te zijn. -

Vergeef mij, dierbaare louize! dat ik u over Militaire zaaken onderhoude; maar, moet voordaan niet alles onder ons gemeen zijn? - Ik ken uw goed oordeel, beminnelijk meisjen! en vertrouw, dat gij veel belang in mijne huislijke zaaken zult stellen - en zie daar, dit verstoutte uw minnaar.

Ik durfde in den brief, waarin ik u eenig verslag van mijne afkomst en opvoeding gaf, niet verder uitwijden - één artikel moet ik u, mijne louize! nog bekend maaken, namelijk, dat ik, buiten mijn inkomen als Capitein, jaarlijks op nog ruim vijf duizend guldens rekenen kan, uit de nalaatenschap mijner Ouderen - en mijne Compagnie, goede en kwaade jaaren door elkander gerekend, geeft vijftien honderd guldens. -

Ik schrijve u dit, mijne Bekoorster! om, of gij soms verkoost dat ik den Krijgsdienst vaaren liet; in dat geval ben ik bereid u genoegen te geeven; want ik wil alles doen wat u aangenaam is, en alles laaten wat u mishaagt: - neem er een proef van, en gij zult bevinden dat ik mijn woord houde: - uwe begeerten zullen mij altijd tot eene wet zijn; want mijne bedoeling is alleen u gelukkig te zien. - Nooit, dierbaare louize! nooit zal

[p. 159]

henry één oogenblik ophouden u te beminnen. - Geloof toch, zoo hij u moest derven, dat de waereld voor hem eene barre woestijn zou worden. - Bemin mij toch altijd, waerdigste louize! en laat niets onze tedere liefde stooren? - zeg mij toch dikwijls dat gij met uwe keuze te vreden zijt - zoo vergenoegd als uw getrouwe henry wezen kan; - laat ik duizendmaalen - ja altijd uit uwen mond hooren, dat gij mij bemint, en mij altijd zult liefhebben; want nu ik eens door u ten top van geluk verheven ben, moet ik geduurig van u de verzekering daarvan ontvangen.

Vaarwel, Engelin! geloof dat ik met mijne gedachten bij u ben - blijf dan ook met liefde gedenken aan

Uwen getrouwen Minnaar,

henry.