Henry en Louize

Eerste deel

[p. 237]

Zeven-envijftigste brief.
Louize aan Cecilia.

Lieve cecilia!

Ik haast mij u te berichten dat mijn beste Vriend tot Majoor bevorderd is. - Hij moet derhalven, in allerijl, naar den H*** vertrekken; - edog, mijne overkomst blijft op den bepaalden tijd vastgesteld - alleenlijk moet ik u nu verzoeken mij op halfweg te gemoet te komen. - Ik zal des morgens met de schuit van negen uuren van hier vertrekken, en heb reeds tot dat einde de roef doen huuren.

Ik heb aan henry geschreeven, dat, zoo ik bij zijne terugkomst reeds vertrokken was, hij mij ten uwen huize vinden kon. - 't Is toch jammer dat dit interval, hoe zeer ook tot zijn voordeel, juist nu komt, en hem belet mij te brengen. - 't Valt toch moeilijk iets met zekerheid te bepaalen.

Bij mijne overkomst zal ik u iets zonderlings verhaalen - uwe louize heeft een Vader met groote schatten geërfd. - Wie? - zult gij vraagen - ja, raad dat eens - maar stel liever uwe

[p. 238]

nieuwsgierigheid uit tot ik overkom, dat zal wel eens zoo goed zijn - en laaten u intusschen de gedachten streelen, dat uwe louize is rijk geworden - gij neemt toch in alles, wat mij bejegent, vriendschappelijk deel. -

Ik heb, mijne beminde cecilia! met henry over de kamers gesproken - zij behaagen hem, en dat alleen om dat gij hem dezelve aanprijst. - Hij zal, wanneer hij herwaard komt, met den Huisheer spreeken. -

Ik begin reeds de uuren te tellen, welke nog verloopen moeten, eer wij elkander zullen omhelzen. - Ik ben droefgeestig dat mijn henry weg is - de dagen vallen mij jaaren, daar zij anders heen rollen.

Nu - lieve vriendin! vaarwel! en denk toch dat niemand meer uwe vriendin is, dan

Uwe onveranderlijke

louize.