Henry en Louize

Eerste deel

[p. 322]

Vijf-enzeventigste brief.
Louize aan Henry.

Dierbaare henry!

Onzeker zijnde of mijne brieven u wel zouden in handen komen, dewijl men in de Logementen soms vrij achteloos daaromtrent te werk gaat, heb ik mijn schrijflust uitgesteld, tot ik wist dat gij weder in uw Guarnizoen gekomen waart. - Ik zou den Briefbesteller hebben kunnen kusschen, toen hij mij den uwen bragt; want ik was geheel blijdschap. -

Ja, henry! - beste vriend! mijn verlangen na u is onuitspreekelijk - mij dunkt, als gij hier waart zou er niets meer aan mijn gelukstaat ontbreeken - ik zou den voorsmaak van een gelukzalig leven, op het ondermaansche, met volle teugen indrinken.

Ach! henry! - eenige vriend mijner ziel! moet men dan volstrekt van elkander verwijderd zijn, om de grootheid van zijne liefde te kunnen gevoelen? - Door dat haatlijk, hartpijnigend afzijn, wordt men juist de volle waerde van het voorwerp zijner liefde gewaar. -

[p. 323]

Mijn Dierbaare! uwe letteren - uwe gevoelvolle letteren dwingen mij, ondanks mij zelf, eene verzekering af, die ik anders haat en verfoei gij weet mijne gedachten over den zelfmoord, wanneer wij over den beklaagenswaerdigen werther spraken - en evenwel moet uwe louize u betuigen, dat zij veel liever haaren boezem aan den glinsterenden punt staal opofferde, dan de gedachte te voeden, dat henry haar haat of ophoudt te beminnen; ja, door u te missen zoude louize tot alles in staat zijn. - Het oogenblik moet nog aanbreeken, dat louize, sedert het afzijn, niet aan u gedacht heeft - onophoudelijk zich niet met uwe liefde heeft bezig gehouden. - Och! henry! kom toch spoedig - kom ijlings bij uwe louize, die zonder u niet leeven kan. -

Ik ben hier zoo naar mijn genoegen dat het alle beschrijving overtreft. - De Ouders mijner waerdige cecilia beminnen mij met onderscheiding - wat meer is, zij noemen mij hunne dochter. Ik deel zoo geheel in die onschuldige buitenvermaaken, die ons wezenlijk met ons zelven bekend maaken - wij weeten waarlijk zelf niet voor hoe veel schoons wij eigenlijk vatbaar zijn, voor dat wij er ons met de borst op toeleggen, om het te willen weeten.

De Heer rijkaart, Vader mijner vriendinne, is een man die de gezelligheid bemint -eigenlijk een Wezen voor liefde en vriendschap gevormd, die zijn evenmensch als zich zelf bemint. - Hij heeft een uitgezochten vriendenkring, van die hier

[p. 324]

dagelijks à la familière komen, daar hij zeer gemeenzaam mede omspringt: - onder anderen zult gij hier aantreffen een gek in Folio, die anders in den omgang geen onaartig man is - nu - ik beveel dien gierigaart wel zeer aan uw scherpziend oog - het is een origineel in zijn soort. -

De kalmte mijner ziel wordt hier door geen huislijk onrust aangegreepen - geene geemlijke Tante, vol grillen en valsche kneepen, speelt hier den baas - geen schijnheilige bemoeial, die de nijd en wangunst verbeeldt, stookt hier het vuur van tweedragt aan - in kort, niets van dat fijne gespuis, dat God onophoudenlijk vertoornt, en de menschen bedriegt, ontmoet ik hier op mijn wegjen - hier is mijn pad als met roozen bestrooid, daar ik, helaas! t'huis zijnde, op doornen trad. - Welk een onderscheid, beste vriend! voor uwe gevoelige louize! -

Boven dit alles, mijn Vriend! geniet ik hier nog een voordeel, namelijk: ik ben hier nog maar zeer kort geweest, en heb reeds ontdekkingen gedaan, die mij verblijden. - Uwe louize is verstandiger geworden - haar brein ontwikkelt zich - de denkwijze wordt fijner en kiescher, en dit heeft zij alleen aan dit gelukkig huishouden te danken; want ik hoor niets dan de taal van gezond verstand, en wijsgeerige gesprekken korten den tijd op eene aangenaame wijze. De Heer rijkaart is waarlijk een beminnelijk man en een groot Genie; overal weet hij van meê te spreeken, volgens den aart en omstandigheid der zaaken; - hij heeft ook veele liefhebberijen, waar-

[p. 325]

mede hij zich bezig houdt: onder anderen, een Kabinet met Zeegewassen, dat zeer fraai is - vreemde opgezette vogels in menigte - eene uitgeleezen kas met Kapellen, van bijzondere grootte, benevens andere aartigheden, te veel om hier te noemen. -

Ons Genoegen zoude bijna eene Hortus Medicus kunnen genaamd worden, zoo veel kruiden, planten en watergewassen zijn hier te vinden. - Wanneer ik met rijkaart wandel, boschjens en laanen, koutende, met hem doorkruise, (Nu, henry! zet zulke groote oogen niet op - of wordt gij jaloersch? - hij is immers mijn vaderlijke vriend!) nu dan - niets ontmoet ik, dat mij vreemd toeschijnt, 't zij planten, takjens of gewassen, of ik vraag hem van alles de uitlegging en nuttigheid; en op deeze wijs vergaar ik, ongemerkt, een schat van Natuurkunde, waarover mijn henry zich verwonderen zal, wanneer ik eens het genoegen heb, van hand aan hand met hem herom te wandelen, en, even als rijkaart mij, hem alles uitleg. - Wanneer wij met verstandige lieden omgaan, hoe nuttig is dan de verkeering met menschen niet - dagelijks neemen wij toe in kunde; daar wij integendeel, met lieden verkeerende van eene bekrompener denkwijze dan wij zelf zijn, de goede zaaden, welke in ons verborgen liggen, doen verstikken. - De Menschkunde is een vak van studie waaraan wij alle te weinig arbeiden, en dat evenwel nooit genoeg kan bestudeerd worden, tot nut van ons zelf en onze Natuurgenooten. -

[p. 326]

Nu - lieve henry! nog iets over Tante, en dan voor ditmaal - Basta. - Zoudt gij kunnen gelooven dat ik beste vrienden met Tante gescheiden ben? - dat ik met haare goedkeuring ben uit de stad gegaan? - evenwel, eer ik deeze toestemming verworven had, hebben wij een klein, doch veel beduidend woordengeschil gehad - de oude mensch kwam weêr boven; - 't spijt mij dat ik het zeggen moet, omdat zij mijne Tante is, maar zij deugt niet. - Nu de kleine meid van honk is zal er weêr wat omgaan - zie, mijn tractement mag verdubbeld worden als 't niet waar is - ik wed, alle dagen smulpartijen, onder de in den geest vereenigde Broedertjens en Zustertjens -bemoeial - wel! die zal er den god ganschen dag over den vloer zijn - die heeft zekerlijk met zijn strooijen beenen drie voet hoog van den grond gesprongen toen hij mijn vertrek vernomen heeft. -

Ik heb Ma Chère van spaanendonk van hier geschreeven en verwacht haar antwoord. -

Vaarwel! dierbaare henry! - nog slechts twee dagen en gij zijt in de armen van louize. - Mijne vriendin, benevens de oude Heer en Mevrouw, groeten u met onderscheiding - duizend kuschjens gaan hier nevens, van

Uwe onveranderlijke

louize.

P.S. Apropos, komt de Americaan mede, of zal hij u volgen? - Adieu, beste jongen!