Henry en Louize

Eerste deel

Vier-entagtigste brief.
Henry aan Frederik.

Beste maat!

Het geeft mij een bijzonder genoegen dat madelon uwe tedere liefde wel beantwoordt - ik zal nu geene tegenwerpingen meer maaken, en juich uw wel overlegd plan toe, ingevalle de Generaal zich in het vriendelijke niet wilde laaten vinden - ik hoop echter dat het zoo verre niet zal komen; - maar in alle gevallen ben ik ook blijde dat gij uwe maatregelen neemt, hoe gij, in tijd van nood, handelen zult. - Ik zie niets liever, dan dat een man zich altijd als een man gedraagt, en zich door geene tegenspoeden laat afschrikken; maar daadlijk, wanneer de eene weg voor hem geslooten is, een ander pad inslaat; dan kunnen moed en standvastigheid

[p. 363]

ons redden uit zwaarigheden, daar wij anders, door laffe neêrslagtigheid, onder zouden bezwijken. -

Ik moet bekennen dat madelon zeer edel denkt, en wensch hartlijk, dat gij lieden de duistere wolken, die zich om u heen pakken, moogt zien verdrijven - ja, dat nog meer zegt, samen gelukkig moogt zijn; en steeds uw grootste heil in elkanders bezit zult vinden! - Twijfel intusschen niet aan mijne oprechte vriendschap, braave frits! - Indien alles u ontvalt, zal hendrik u bijblijven. - Zoo mijn vriend ooit den dienst moet verlaaten, en de oude man niet te beweegen was, dan zal mijne genegenheid u te hulpe komen; - ik zal, naar het zich laat aanzien, veel meer vermogen bezitten dan ik noodig heb. -

Ik heb den Commandeur kruyer, in den H*** gesproken - het is een braaf man, die bijzonder fortuin in Indie gemaakt heeft; maar ik moet u zijne geschiedenis, in 't kort, verhaalen, of gij soms nog niets van hem gehoord hadt ^(*)

Wel nu, deeze edelmoedige man geeft mijne louize een aanzienlijken bruidschat mede; ik wilde dien niet aanneemen, ten minsten er was iets in mij, dat de gedachte deed voordkomen,

(*) Hier volgde een beknopt verhaal, wie de Heer kruyer was, en zijne gevoelens omtrent louize, maar dewijl onze Leezers dit reeds weeten, laaten wij de herhaaling daarvan achterwege. -

[p. 364]

dat men mij van inhaaligheid zou verdenken; maar de Heer kruyer, merkte ik, zou mijne weigering niet vriendelijk hebben opgenomen; - en mijne louize benadeelen, mogt ik ook niet; - dus, ik heb 's mans milddaadigheid met dankbaare erkentenis beantwoord.

Mijn tijd loopt snel en vermaakelijk voord. - powhatan is gekomen - ik heb hem op Ons Genoegen reeds gepresenteerd, - men is verheugd met die nieuwe kennis; en boven al mijn meisjen, welke ik zijne lotgevallen verhaald heb, schijnt een bijzonderen smaak in zijn onderhoud te vinden; ja, somtijds lijde ik wel een weinig daardoor; want ik kan niet verdraagen, dat iemand, al was het slechts voor weinige oogenblikken, mij haar gezelschap onttrekke - thans ben ik zeer weinig meer met haar alleen; het gaat zoo het wil, maar altijd schikt het zich, wanneer wij wandelen, dat ik met cecilia achter blijve, en louize, met den Americaan, vooruit gaat. - Jalouzij, zult gij zeggen - maar neen, vriend! er is geene gedachte van in mijn hart; - doch als ik u wel kenne, frederik! zoudt gij liever met uw meisjen en duo, dan met meerder gezelschap verkeeren - trouwens, mijn beste vriend! ik weet niet wat mij schort, maar ik heb een zeer sterk voorgevoel, dat louize mij nog veel traanen zal kosten, eer wij samen naar bed gaan. - Nu - dit is altemaal malligheid, zult gij zeggen; - maar ik kan evenwel die gedachte niet verdrijven. - Ik weet het niet, mijn vriend! maar het is of mijn bekoorlijk meisjen Capricieus

[p. 365]

wordt - en ik heb niemand aan wien ik mijn hart kan openbaaren; want powhatan lacht mij uit, en zegt: ‘henry! gij moet die malle grillen tegengaan.’ - Cecilia schijnt het meeste belang in mijne gemoedsgestalte te neemen. - Het meisjen bezit zeer veel verstand - zij heeft wel bespeurd waar het mij hapert. - ‘Heer Majoor!’ zeide zij laatst, ‘gij zijt een liefhebber van leezen, hebt gij de Geschiedenis van den Koning van Lydie wel geleezen, die zijne vrouw aan een ander vertoonde, en daar door zijne beminde en zelf het leven verloor?’ - Ja, frederik! ik beken, het is gekheid; maar ik ben zeer ongerust - mogt ik mijne louize maar eens alleen spreeken - maar wat zoude dan mijne woorden zijn? - Heeft zij mij niet bemind? - Ongelukkige gedachte! - Dat heeft valt tegen mijn wil uit de pen - maar neen, ik doe haar onrecht - waarom zou zij veranderen? - Zij is een edel meisjen, en de deugd van powhatan is mij bekend. -

o! Mijn vriend! heb medelijden met henry hij is ongelukkig - en evenwel had hij zoo veel heil gehoopt - ik zag het reeds van verre, en nu ik er na grijp is het mij ontvlugt! - Vaarwel! gedenk aan

Uwen ongelukkigen Vriend,

henry.