Henry en Louize

Eerste deel

[p. 366]

Vijf-entagtigste brief.
Frederik aan Madelon.

Beminnelijk Meisjen!

Uit ons laatste gesprek heb ik uwe edele ziel leeren kennen - ik was van vreugde als buiten mij zelven, dat ik zoo veel genoegen, zoo veel heil ondervinden mogt, van madelon bemind te worden; o! ik draag roem op mijne overwinning. -

Mijne hartvriendin! lijdt gij ook niet door onze scheiding? - Ja, het zal u ook, dit weet ik, traanen kosten. - Gij weet, mijne vriendin! alle verliefden zijn Dichters. - Zie hier dan een liedjen, dat Cupido mij ingaf, als een afscheidsgroet aan u - neem het voor lief, en zing het voor het Clavier. - De Poëeten verbeelden zich doorgaans zaaken die niet aanwezig zijn; en dus stel ik mij, in dit liedjen, voor, dat ik naar het leger vertrekken moet. -

[p. 367]

Air.

madelon! ik moet vertrekken,

Pligt roept mij fluks in 't geweer;

'k Wil u mijn geheim ontdekken,

Liefde groeit nog meer en meer;

Laat u dit tot vreugde strekken,

Tot ik bij den vrede keer.      (bis.)

Engelin! wil toch niet schroomen,

Omdat ik nu trek ten strijd;

Ik zal spoedig wederkomen;

Die u mist is alles kwijt.

Vreugde keert met volle stroomen,

ô! Dan juichen wij verblijd.      (bis.)

Ik zal altijd aan u denken,

Bij het buldren van 't kanon;

Venus zal zijn heil uw schenken;

Spoedig daagt de vredezon.

Laat niets onze liefde krenken,

Wijl ze in droefheid eerst begon.      (bis.)

madelon! ik wil uw groeten,

't Oorlogsvuur brandt even fel;

Mogt ik u haast weêr ontmoeten!

Liefdevleuglen zijn zeer snel.

Wat kan nu mijn smart verzoeten,

Daar de trommel slaat appel?      (bis.)

[p. 368]

Ik ben zeer verlangende naar eenig bericht van u - schrijf mij toch dikwijls, dat is de eenige troost die mij in deeze kommervolle omstandigheid is overgebleeven. - Ach! madelon! was dit jaar al voorbij! dan had ik nog hoop; maar nu schijnt het mij eene eeuwigheid, dat wij van elkander moeten afzijn. - Hoe zal ik dien tijd doorkomen? - er is evenwel al ééne maand voorbij. - madelon! hebt gij geene kennissen hier, die gij voor een dag of twee kunt komen bezoeken? - bedenk dit eens: dit zou nog eene verademing voor mij zijn. - Ach! hoe zeer bemin ik u. - blijf mij toch getrouw! - Laat deeze wreede scheiding toch geene verandering in uw hart te weeg brengen! - mijn eenige wensch is u gelukkig te maaken. -

Hoe vaart mijn Oom? - ik heb nog niets van hem vernomen - nu, hij kan ook niet schrijven. - Ik hoop dat hij onze liefde niet zal ontdekken, voor dat ik zelf hem bekend maake.

Vaarwel! denk om mij - laat ik toch geen oogenblik uit uwe gedachten zijn! Uw tedere minnaar denkt geduurig aan zijne beminnelijke madelon - en dit is de genoeglijkste bezigheid van

Uwen, tot den dood getrouwen,

frederik.