Henry en Louize

Eerste deel

[p. 369]

Zes- entagtigste brief.
Jeannette aan Madelon.

Ma Chère!

Bravo! bravo! meisjen! - hoe langer hoe gekker! - Wel, madelon! waar moet dat heen? - regelregt naar het Gekkenhuis. - No. 7. is vakant, heb ik onlangs te Delft gehoord. - Wel, mensch! je liefde is overdreeven - romanesk. - Ik beklaag u, zoo dikwijls als ik tijd heb om aan 't geval te denken. - Op mijne arme ziel! 't is waar, dat de meisjens ongelukkig zijn, die zoo spoedig liefde voeden, en in de verbeelding beminnen. - Het kan, om den duivel, in mijn verstand niet opkomen, dat die frederik, (heet hij zoo niet?) madelon, voor zijn echte tijdverdrijf zou willen aanneemen. - 't Is goed dat hij naar zijn Guarnizoen is, anders zoude ik, op mijn Parole d'honneur, vreezen, dat die eigenste lieve, tedere, bevallige frederik nog wel eens zou hebben getoond, aan de belle madelon, dat de natuur boven de leer gaat - en het weekbakken, gevoelvolle meisjen, zou geen moeds genoeg [bez]eten hebben, om haar Verleider zijn congée te geeven; maar enkel uit toegeevendheid zijn

[p. 370]

gevallen, hm! hm! hm! - Wat zegt gij van mijne Philosophie? - is zij niet bon? - Laat het u, in Gods naam! niet spijten dat hij weg is. - Als hij u waarlijk meent, en wezenlijk bemint, wel, dan is dit de schoonste gelegenheid om hem te beproeven, of zijne liefde standvastig is. - Zoo gij slechts in zijn hoofd zit, ô! dan zult gij wel dra aan de vergetelheid zijn overgelaaten; - maar wanneer madelon in zijn hart heerscht, dan - dan zal de trouwe minnaar eerst te ontdekken zijn. - Maar gij weet dat wij, van kindsbeen af, kameraadjens geweest zijn, en lief en leed te samen deelden; daarom zou 't mij, bij mijne ziel! aan 't hart gaan, wanneer gij u vergallopeerdet - gij zijt er ook te goede meid toe. - Zeg mij derhalven eens openhartig - gij verhaalt mij wel van zijne liefde - van zijnen rang; maer 't waare, meisjen lief! vergeetje er bijtevoegen - dat is te zeggen - heeft hij geld? - want als hij niets dan zijn tractement bezit, waar duivel zult gij dan van leeven? - Neen, madelon! als hij geen stomme Goden heeft, is het altemaal gekheid; want wij, roemzuchtige Huishoudsters, zijn, wanneer wij tot den rang van vrouwen verheven worden, kostbaarer in de bestiering van het huishouden, dan wel andere vrouwen - en waarom? - omdat wij (nu zet maar zulke nijdige oogen niet op) gewoon zijn, overal wat rijkelijk in door te tasten. - Gij weet immers het oud Hollandsch spreekwoord: ‘Het is goed riemen snijden van eens anders leer.’ - en, daar houden wij zeer veel van;

[p. 371]

vooral wanneer wij het geluk treffen, bij lieden te woonen die raisonabel leeven. - Wij zijn ook te verlekkerd om ons met eene sobere pottage te behelpen. - Daarom, als wij, Huishoudstertjens, komen te huwelijken, moeten onze mannen een brillant inkomen hebben, of het is het vijfde wiel aan den wagen. -

Nu - gij houde van geen lange brieven - daarom zal ik deezen afbreeken; ik heb ook, voor ditmaal, niet veel tijd. - De oude Liefhebber is onpaslijk, en wil geen oogenblik alleen zijn - hij heeft een gezwel, dat aanhoudend moet gepapt worden, en heb dus werk genoeg om den sukkelaar te helpen. - Hij heeft mij een mooi prezent beloofd, als ik hem wel oppas - zie, dat is eerst recht aangenaam, dat buitengewoone moeite ook buitengewoon beloond wordt, en dan blijft men ook altijd geanimeerd. -

Nu - madelon! vaarwel! ik omhels u in mijne gedachten, en ben, met bijzondere achting

Uwe getrouwe Raadgeefster

jeannette.