Henry en Louize

Eerste deel

[p. 383]

Negen- entagtigste brief.
Henry aan den Heer Hexameter.

Weledele Heer en Vriend!

Ik voel mij zeer vereerd met uw gulhartig aanbod van vriendschap, en neem het zelve, met geheel mijn hart, aan. - Ik wenschte zeer uwe talenten te bezitten, dan zoude die vriendschap, voor een man van uwe kundigheid, aangenaamer zijn. - Ik ben een beminnaar van kunsten en weetenschappen, en draag de zuiverste hoogachting voor een man van genie. - Ik wensch gaerne nader kennis met u te maaken. - Gij zult met verlangen te gemoet gezien worden. - Ik acht, mijn Heer! uwe eerlijke gevoelens, en eerbiedig uw menschlievend hart; - maar 't is verre af, dat ik uw verheven lofspraak op mij zou toepassen - Gij wilt mijn homeros en ik zoude uw achilles Zijn. - Voor eerst, mijn Heer! weet gij immers, dat de roemrijke Dichter steeke blind was; zoudt gij nu een trek gevoelen, om, ter liefde en bevestiging van deeze gelijkenis, uwe oogen opteofferen? - achilles was onkwetsbaar, door zijne dompeling in de wateren

[p. 384]

des Styks; en ik heb nooit meer dan mijne handen in rivier - of ander stroomend water gewasschen. - Achilles is ook mijn Held niet - een man, die het leger in gevaar laat en stil zit, omdat men hem beledigt, strijdt tegen mijne denkwijze; - al had mijn Vaderland, of zijne Vertegenwoordigers, mij, door onrecht, vervolging en beledigingen gegriefd, evenwel, zoo dra dat Vaderland - mijne medeburgers weder hulp van mij verwachten, dan ben ik altijd bereid mijn leven, voor het dierbaar Volk, waaronder ik behoor, te waagen. - Ik wil deeze gelijkenis niet verder, tot uwe verveeling, uitpluizen. -

Uwe komst, mijn Heer! zal mij des te aangenaamer zijn, in de omstandigheden waarin ik mij bevinde. - Gij weet mijne verbindtenis met een lief aanvallig meisjen - ik was verwonderd over het geluk dat mij te beurte viel; - maar hoe zeer, voor het uiterlijke, mij alles aanlacht, zoo lijde ik veel - zeer veel, door zeker iets, daar de minste menschen om denken. - En wat is dat? zult gij waarschijnlijk vraagen - Niet anders, mijn Heer! dan dat mijn hart te gevoelig is - Gij zijt een Dichter, en dus kunt gij niet kwalijk neemen dat ik van de liefde en haare uitwerking spreeke - wel nu dan, tegenwoordig ben ik met mijn meisjen zoo goed als in onmin, en dat, zoo ik denke, om duchtige reden. - Een ander zou mijne klagten, als van geen belang, van de hand wijzen; maar gij, mijn Heer! behoort het menschlijk hart beter te kennen dan het gros der sterve-

[p. 385]

lingen; en dus zult gij het niet beneden u achten mij te hooren; daarom, mijn Heer! ver lang ik zeer na uwe overkomst - wees verzekerd dat gij met blijdschap wordt te gemoet gezien, door een, die zoo gaerne zijne vertrouwden tot op den bodem van 't hart zou zien; - dan, dit is onmogelijk. - Wees gij, mijn Heer! een vriend voor mij, aan wien ik mijn verdriet kan klaagen. - Ik verzeker u, dat mijn hart, voor liefde en vriendschap gevormd, nooit ophouden zal u blijken te geeven, hoe zeer ik ben,

Weledele Heer!

Uw Vriend

henry.