Henry en Louize

Tweede deel

Zevende brief.
Frederik aan den Heer Hexameter.

Weledele Heer!

Het is onbeleefd dat ik uwen brief niet eerder beantwoordde, maar ik heb het, eensdeels door het geval van henry zeer onhandig gehad; want ik ben in zijne plaats, als Majoor van ons tweede Battaillon, opgetreeden, en anderdeels, heeft mij zijne ontmoeting dermaaten getroffen, dat ik nergens lust in vond; want ik ben zijn vriend - ja, een broeder wil frederik steeds voor henry wezen. - Getrouw aan de vriendschap, kan mij niets van een vriend afscheuren dan een bedorven karakter; maar eene

[p. 33]

misdaad, in overijling geschied, belet mij geenzins aan de pligten der vriendschap getrouw te blijven. - Echter, mijn Heer! ben ik er verre van af, om het gedrag van henry, met louize gehouden, goed te keuren; ô neen! dat is eene trouwloosheid die mijn hart verfoeit; maar ik overweeg toch alle omstandigheden met oplettendheid, en vind bij dat onderzoek, stof om hem eenigermaate te verontschuldigen; ja, menschkundig geredend, is iemand, die in droefheid zit, genegen tot tederheid, vooral wanneer er jeugdige levensgeesten bijkomen; dan struikelt men somtijds eer men het weet. - ô! Hoe listig had het die cecilia toch overlegd - en ik ben blijde dat het zoo afgeloopen is; want haar plan was, om henry, door wellust, aan zich te boeijen; en ik ken mijn vriend te wel, om onkundig te zijn, dat hij nooit eene Juffer, die hij zoodanig leerde kennen, begeeren zou. - Ik heb hem evenwel mijn ongenoegen, op een' vrij hoogen toon, in eenen brief, te kennen gegeeven, in hoope dat hij tot inkeer komen en wijzer worden zal. - Het einde kroont bij hem het werk, en is hoe langer hoe maller - hij heeft louize verongelijkt, en daarom maakt hij het van erger tot erger; want zij bemint hem nog, en die liefde zal nimmer bij haar uitgedoofd worden. -

Ik verzoeke u, mijn Heer! indien gij bespeurt dat henry te sterk getroffen is door de wijze waarop ik hem geschreeven heb, mij dan zulks te melden; ik zal hem dan weêr uitnoodigen om briefwisseling met mij te houden; doch zoo gij

[p. 34]

merkt dat hij mijne vermaaningen in den wind slaat, spreek dan van mij niet; - maar meld mij toch het een en ander. - Henry is toch mijn boezemvriend en braave kameraad, wiens gemoed eerlijk is, en hoe zeer vatbaar voor dwaalingen, ook genegen zich, door goeden raad, te laaten leiden. - Ik beveele mijn vriend aan uwe welwillendheid - gij schijnt hem niet ongenegen. - Intusschen wacht ik, met veel ongeduld, op uw antwoord, en ben, met de meeste hoogachting,

Weledele Heer!

Uw dienstvaerdige

frederik.