Henry en Louize

Tweede deel

[p. 84]

Twintigste brief.
Madelon aan Jeannette.

Chére Amie!

Ma bonne Amie! wel, waar zit gij? - Ik hoor of zie niets van mijne aimable jeannette - Ik heb reeds elk last gegeeven u optespooren. - Zijt gij ook soms - ma foi! ik durf het schier niet vraagen - met den een of den anderen Petit Maitre doorgegaan? - iets, dit is zeker, moet er in het spel wezen - en het uiterlijke bevalt u al zeer ligt. - Van het overlijden van uwen ouden Sukkelaar heb ik evenwel niets vernomen, anders zou ik ligt denken, dat hij belust was geweest om u naar het onderaardsche Rijk mede te neemen, terwijl gij hem toch dikwerf - wel mille foi, gezwooren hebt in leven en dood bij te staan - en, il est vrai, gij zijt een meisjen, of liever eene oude vrijster die haar woord houdt; dit maakte mij bevreesd, of gij soms de groote reis met hem hadt aangenomen, enkel om uw eens gegeeven woord niet te breeken. - Indien ik niet binnen kort een brief van u ontvang - voila eene advertentie in alle Couranten

[p. 85]

en Nieuwspapieren, dat hij, die u, 't zij levend of dood, teregt brengt, eene goede vereering zal genieten - een jaar traktement spandeer ik aan extra kosten. - Zie, zoo veel zijt gij mij nog waerdig; en gij vernegligeert mij zoo geheel en al; - gelukkig, dat ik van geen weekbakken deeg gekneed ben, anders, wat zou er van uwe madelon worden? - zou zij zich niet mortus weenen, omdat haare tederheden zoo onverscheelig beantwoord worden? - Ah! quelle douleur! -

Chére jeannette! ik geloof, en verité, dat mijn oude Podagrist wel haast dit tijdelijke met het eeuwige zal verwisselen; hij neemt dagelijks af, en, zoo ik wel gisse, wil hij den kerfstok gelijk maaken, en de oude zonden afdoen. - zelden kom ik in de kamer, of ik hoor hem bidden. - Gisteren deed ik de deur van zijne kamer zeer stil open en ging er op mijne kouzen in; ik hoorde dat hij binnen 's monds prevelde; - ik luisterde aan het bedgordijn, maar hoorde niets dan cijferen, multipliceeren, divideeren en optellen. - Ik dacht dat hij bezig was zijn boedel te verdeelen; mais, jeannette! het was de boedel van zijn inwendigen mensch; - hij maakte eene inventaris van zijne deugden en ondeugden; multipliceerde alle zijne grove en fijne zonden, substraheerde zijne goede werken daar af, en boekte eindelijk het saldo. - zoo dat ik maar zeggen wil, Chére! dat mijn Podagrist, na den mensch gesproken, eerlang in vreden denkt te ontslaapen. - Ik heb ook dikwijls goede voorneemens gehad, om de rekening eens effen te

[p. 86]

maaken, mais toujours kwam die helsche koppelaar mijne voorneemens stooren, hij is ons toch, als een huilende en brullende Leeuw, geduurig op de hielen. -

De affaire du coeur gaat met mijn frits vlak voor den wind - mogelijk stap ik dit jaar, of in het begin van het volgend, wel in het huwelijksfuikjen. - Mijn Ventjen is geavanceerd tot Majoor - hij heeft de plaats van zijn besten vriend vervangen, die, om eene beuzeling, van zijne Belle is afgeloopen, en als een Don Quichot, met een mallen Poëet, die Sanche Panche verbeeldt, omdwaalt. -

Adieu, ma très Chére Amie! - ik verwacht, binnen tweemaal vier-entwintig uuren, bericht van uw leven of dood. - Intusschen ben ik, met achting,

Vôtre

madelon.