Henry en Louize

Tweede deel

Zes-endertigste brief.
De Overste Lustig aan den Majoor Frederik.

[Bij den voorigen ingeslooten.]

Heer Majoor!

Ik hoor, met een bijzonder genoegen, dat gij nog welvaarend - en 't geen veel meer is, ook braaf zijt gebleeven. - Vaar zoo voord. - Op deezen toon mag immers een oud man wel schrij-

[p. 146]

ven? - Het is enkel uit genegenheid. - Ik houde veel van jonge lieden - immers zijn zij de hoop der grijsheid. -

Ik ben nog de oude knecht - vrolijk en wel gemoed - maar niets bevorderd, sedert wij elkander zagen; - ja, ik zal waarschijnlijk wel Overste blijven en sterven; - terwijl jonge Heertjens, die ik zag geboren worden, mij boven den kop springen - Nu - als ik weder op de waereld kom, in het Platonisch jaar, hoop ik op eene andere kostwinning dan het soldaaten leven - maar ik ben ook niet sterk geraadpleegd omtrent dat beroep. -

Uw vriend henry houdt zich zeer wel - Ik heb hem zeer goede kennissen bezorgd - ter blits! vuursteen en donderbosch! hij zou zich anders verknijzen, of in kwaade handen vallen - daar zal ik op passen. - Er zijn hier zoo veele Melkmuilen die een degen draagen, dat een eerlijk man werk heeft om hun uit de voeten te blijven; - vooral zoo hij vreemd is, dan zouden zij hem met hun vier vijven wel aan durven - dat is waarachtig waar! Nu - indien ik uw vriend bij mij houde is hij daaromtrent beveiligd. -

Vaarwel! - In den aanstaanden zomer - als hij nog leeft - krijgt gij een bezoek van

Uwen welmeenenden Vriend,

lustig.