It ferset

8

Hy bleau syn reputaasje as man fan de fal (fansels yn ûnferbidlike neifolging fan dy fan Adam) wiermeitsjen. Ferline jier hat er trije knoffels makke. Syn oantekeningen jouwe der in oersichtlik byld fan. Nuver dat my net mear by stie hoe'n swier jier dat west hat, al folgen wy fansels syn ûngemakken op 'e foet en ferskynden oan syn bêd mei blommen en fruit yn sellofaan.

Begjin febrewaris rekke er mei de fyts oer de weareld. Wiken hat er mei in skansearre noas sitten. Hy seach de jiskewein te let en rekke de râne fan sa'n duobakgriper. De klap kaam hurd oan. It rjochtereach siet him ticht. Syn aginda is der hast in moanne wyt fan.

Ein juny foel er fan it dak fan it túnhokje.

‘Ik woe dy nagelbeam snoeie, dy blommen jouwe altyd sa'n túch as se útbloeid binne, dus ik mei de keukenstrep op dat dakje. Dat gong allegear as it spoar, mar doe't ik klear wie koe myn foet dy trep net mear fine. Maleur.’

It lei net oan him, it lei oan in misferstân tusken syn foet en dy trep.

Hy foel op syn sturtbonkje en hie in harsenskodding. De pine woe net oergean. Syn agindaatsje seit op 26 july:

Dokter weer geweest. Nog veel pijn. Mar de oare deis: Ik loop al weer een eindje. Het gaat vooruit!

[p. 160]

It draaide dochs wer út op in sikehûsopname. Hy lei der fan 6 oant 23 septimber.

Weer tot Ype Land gelopen!, ropt it deiboekje op 4 oktober fol fjoer. De pleats fan Ype Sek stiet op in ôfstân fan heechút hûndertfyftich meter, oan 'e râne fan it doarp. Skjin oanein sjoch ik him thúskommen.

In pear wike nei syn ûntslach út it sikehûs moat fansels oan syn kondysje wurke wurde. Hy bestiicht de fyts. Dat giet in setsje goed, al tekenet er neist de ôfstannen (10, 15 km) ek folle faker oan: wind viel tegen, koude wind, waterkoud.

Op 3 novimber is it wer safier: hy rekket, earne op in bûtendykje, de Kromme Knillis, ûnderút en komt noch op eigen krêft thús, mar mei de holle ûnder it bloed en net mear by steat om himsels te waskjen of út te klaaien. Buorfrou Aal treft him ûntheistere oan. Mei in longûntstekking komt er wer yn it sikehûs telâne, dêr't him, neffens syn oantekeningen, op 'e fjirtjinde ek mar wer in prostaatoperaasje oerkomt. Op 21 novimber docht er te witen:

Weer thuis, Hessel en Ina zijn er ook. Veel bezoek, veel bloemen. Geweldig blij. Ik slaap hier beter. Thuiszorg helpt bij wassen en stoma. Geweldig blij. God wurdt der diskear bûten litten.